happy xmas, war is soon

έρχεται κι ο νέος χρόνος

I'm Me!
Can you dig it.
My meat is real.
My hands--how they move
balanced like lithe demons
My hair--so twined and writhing
The skin of my face--pinch the cheeks
My flaming sword tongue
spraying verbal fire-flys
I'm real.
I'm human
But I'm not an ordinary man
No No No

(J.M. "THE OPENING OF THE TRUNK")

Σημαία

ακόμη

τα δίκανα στημένα στους δρόμους

τα μαγικά σύρματα

τα σταυρωτά

και τα σπίρτα καμένα

και πέφτει η οβίδα στη φάτνη

του μικρού Χριστού

το αίμα το αίμα το αίμα…

(Μίλτος Σαχτούρης, Χριστούγεννα '48)

Σαν άσπρη πέτρα μέσα στο πηγάδι,

μια ανάμνηση εντός μου επιμένει.

Ούτε μπορώ ούτε θέλω να τη διώξω:

είναι χαρούμενη μαζί και λυπημένη

Μου φαίνεται πως θα τη δει αμέσως

όποιος βαθιά στα μάτια με κοιτάξει.

Και θ’ απομακρυνθεί συλλογισμένος

σαν για μια θλιβερή ν’ άκουσε πράξη.

Ξέρω πως οι θεοί μεταμορφώναν

ανθρώπους σ’ αντικείμενα μ’ αισθήσεις

ώστε να ζουν παντοτινά οι εξαίσιες θλίψεις.

Ως η ανάμνησή μου εσύ θα ζήσεις

(Άννα Αχμάτοβα)

«Όμως, ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω
γιατί δεν πραγματοποιούνται τα ανθρώπινα όνειρα.»