The Promised Neverland (2019)

Το 2045 ένα ορφανοτροφείο είναι κάτι περισσότερο από μέρος αγάπης και φροντίδας μικρών παιδιών. Είναι μια φάρμα εκτροφής ποιοτικής σάρκας. Από εκεί με τα πενιχρά μέσα και πολύ σκέψη δύο αγόρια κι ένα κορίτσι έντεκα ετών ετοιμάζουν το σχέδιο διαφυγής για όλους τους.

In This Corner of the World (2016)

 Η ιστορία ενός κοριτσιού από τη Χιροσίμα που ενηλικιώνεται και προσπαθεί να κρατήσει την αγάπη της για τα σκίτσα, την παιδική της αφέλεια κι αφηρημάδα, παράλληλα με τον σύζυγο που δεν επέλεξε η ίδια και τους βομβαρδισμούς της χώρας της κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μία σπουδή πάνω στη ζωγραφική και στο ¨χειροποίητο" animation που πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα σε μια σκληρή ιαπωνική πραγματικότητα και έναν πόλεμο προπαγάνδας και συμφερόντων που ακόμα δεν έχει διασαφηνιστεί το γιατί πήρε τόσο μεγάλη έκταση απ' άκρη σ' άκρη σε ολόκληρο τον κόσμο.

Fisherman's Friends (2019)

Όταν ο μάνατζερ από τα γραφεία σε ουρανοξύστη του Λονδίνου, "προσαράζει" σε ένα ψαροχώρι στην Κορνουάλη μαζί με την παρέα του για ένα μπάτσελορ πάρτι. Όταν οι ψαράδες τραγουδάνε γιατί το γουστάρουν και η κόρη του ψαρά είναι απογοητευμένη από τους άντρες. Όταν ένα αστείο γίνεται μια ρομαντική ιστορία που κάνει new entry στο κατεστημένο του βρετανικού top 40.

Οι τραγουδιστές φίλοι του ψαρά από το Port Isaak, υπέγραψαν το 2010 συμβόλαιο αξίας ενός εκατομμυρίου λιρών στην Universal Music. Έχουν τραγουδήσει στο Glastonbury Festival ενώ ο δίσκος τους "Port Isaac's Fisherman's Friends" έφτασε στο νούμερο 9 του καταλόγου επιτυχιών της Μεγάλης Βρετανίας τον Απρίλιο του 2010. Η ανεξάρτητη παραγωγή των ίδιων σε cd του 2004 "Home from the sea" έφτασε να πωλείται μετά την κυκλοφορία της ταινίας στα 50 ευρώ!

Lost Casa Cola

Όλες οι ιστορίες πρέπει να έχουν ένα τέλος.
Αλλιώς ο Μίκαελ Έντε, χωρίς να το θέλει μας έκανε τεράστιο κακό. Όταν κυκλοφόρησε στις αρχές της δεκαετίας του '80 και γυρίστηκε ταινία αρκετές φορές δεν καταλαβαίναμε ότι θα αντιγραφεί όχι μόνο η πλοκή (ή καλύτερα η μη πλοκή του!) όσο και η αισθητική εκείνης της δεκαετίας.
Ίσως συνδυαστικά να έφταιγε και το Lost από το δεύτερο μισό του 2000. Καθηλωμένοι 3 σεζόν στους υπολογιστές μας, γράφαμε σε cd, dvd, usb ότι επεισόδιο κατεβάζαμε peer to peer και ανυπομονούσαμε για το επόμενο. Δεν ξέραμε τότε ότι ήταν προγραμματισμένο να πετύχει και να τραβήξει μέχρι το σημείο που θα το σιχαινόμασταν. Που να ξέραμε ότι μόνο το επεισόδιο πιλότος κόστισε 14 εκατομμύρια; Εμείς βιώσαμε κάτι πρωτοποριακό. Για 72 επεισόδια από τον Σεπτέμβρη του 2004 μέχρι και το Μάη του 2007 γίναμε μέρος των επιβατών που επιβίωσαν τη συντριβή της Oceanic Airlines Flight 815. Όπως το ίδιο επαναλήφθηκε το 2017 με την τεράστια επιτυχία του Money Heist (La Casa de Papel). 

Ο πύργος του Netflix όμως είναι χάρτινος. Απλά ενισχύει με συνετές δόσεις χρυσόσκονης την κατασκευή του. Και από μια έξυπνη μικρή κι ανεξάρτητη σειρά ενός ισπανικού καναλιού βρέθηκε στην περίοπτη θέση της πιο πετυχημένη μη-αγγλόφωνης σειράς. Αυτό κι αν σημαίνει λεφτά, περισσότερα ίσως κι από το πολύ μελετημένο πρώτο σχέδιο ληστείας του νομισματοκοπείου. Η συνταγή του Lost μπήκε σε εφαρμογή! Γυρίζουμε νέα επεισόδια. Κάτω της ώρας. Με περισσότερο ρομάντζο, τι διάολο, ισπανική σειρά είμαστε! Κρατάμε τους ίδιους συντελεστές. Τι νομίζετε; Χρήματα θα δώσουμε, πιθανόν και χρυσό αν χρειαστεί! Ακόμα κι αν ποιοτικά η συνέχεια είναι κατώτερη του αναμενόμενου, ακόμα κι αν οι κριτικοί φωνάξουν ότι είναι η ίδια συνταγή, υπάρχει μια ορδή νέων τηλεθεατών που όπως και τότε με το κενό ενός έτους από τον 3ο στον 4ο κύκλο, έτσι και τώρα είναι έτοιμοι να καταναλώσουν. Θα είναι δύσκολο να ακολουθήσει η ισπανική σειρά δύο διαφορετικές πορείες στο χρόνο όπως στο τέλος του Lost. Ακόμα χειρότερα για το μέλλον της και την επιτυχία των επόμενων σεζόν θα είναι οι αλλαγές στα ζευγάρια και οι μεταξύ τους συγκρούσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι από το αεροπλάνο βγήκαν ζωντανοί 70 άνθρωποι ενώ η ομάδα των δημοφιλών ληστών μόνο 10. Όλα τα πράγματα πρέπει να έχουν ένα τέλος και δεν αξίζει κάθε ιστορία δεύτερη ευκαιρία. Στο βωμό του κέρδους όμως, όλα μπορούν να χάσουν την καλλιτεχνική κι ίσως ερασιτεχνική ομορφιά τους και να θυσιαστούν για 2-3 κόκκινες φόρμες εργασίας παραπάνω και καμιά δεκαριά μάσκες Νταλί made in somewhere... Το παραμύθι είναι γνωστό εδώ κι έναν αιώνα από το μεγαλύτερο προΙόν του πλανήτη... την Coca Cola! Δοκιμασμένη συνταγή, όχι πια και τόσο κρυφή που βρίσκει εφαρμογή παντού και πάντα. Μπορεί ένας τριαντάρης ποδοσφαιριστής να μην έχει πολλά ψωμιά στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό σύμπαν και να ξενιτεύεται σε άλλες ηπείρους για τα χρήματα, δεν ισχύει όμως το ίδιο για σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Είμαστε έτοιμοι, με ένα μπουκάλι μαύρο αναψυκτικό στο χέρι, για νέες συναρπαστικές ανακαλύψεις κι όχι το ίδιο ζεσταμένο φαγητό με 10 ευρώ το μήνα!
(καιρός για αύξηση Mr CEO!)

The End of the Tour (2015)

 

Προσθέτεις ένα μεσαίο όνομα και έτσι το David Foster Wallace αποκτά μια άλλη βαρύτητα. Σε ψάχνει ένας δημοσιογράφος του Rolling Stone, παρόλο που δεν ταιριάζετε ούτε με το περιοδικό ούτε με τον wanna-be συγγραφέα που συνεντευξιάζεται μαζί σου για μερικά 24ώρα. Αυτός δίνει βάση στα πιπεράτα και καταγράφει αυτά που θα ήθελε να καταφέρει κι ο ίδιος, κι έτσι έχεις τον συγγραφέα που δημιουργεί το δικό του λεξιλόγιο, ζει περιθωριακά και παλεύει την κατάθλιψη και τη μοναξιά, να προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα της καρδιάς του στην αιώνια αναζήτηση ενός ανθρώπου-φίλου.

Η μοναξιά του καλλιτέχνη διάχυτη σε όλη την ταινία, μόνη παρέα του δύο σκυλιά, πολύ χιόνι και έτοιμο φαγητό. Παρουσιάσεις και προωθήσεις του βιβλίου των χιλίων σελίδων "Infinite Jest", λογοτεχνικές ατάκες να σημειώσεις, συνεχόμενοι διάλογοι μιας συνέντευξης που σκαλίζει δυο τρύπες, την αναζήτηση της είδησης και τον τρόπο να γίνει χαλίφης ο δημοσιογράφος! Η ανθρώπινη εναντίωση στην άποψη ότι πίσω από μια επιτυχία μπορεί να κρύβεται απλά ένας ευαίσθητος καθημερινός άνθρωπος.

Ο Danny Elfman ντύνει πετυχημένα με μινιμαλιστικό μουσικό τρόπο την ταινία και τον βοηθάει ένα αξιόλογο soundtrack που συμμετέχουν οι Tindersticks (διασκευάζουν Pavement), REM, Brian Eno, Felt κ.ά.

Η αυτοκτονία του Wallace φέρνει τον μέχρι πρότινος μικρής αποδοχής συγγραφέα Lipsky να καταγράφει με αυτοβιογραφικό τρόπο στο βιβλίο του, "Although of Course You End Up Becoming Yourself, τη ζωή και τις μέρες που έζησε μαζί του και να κατακτά με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο δημιουργίας το δικό του κομμάτι ιστορίας. Με αυτό το βιβλίο γίνεται κι ο ίδιος πετυχημένος και καταγράφεται στις εφήμερες λίστες best seller βιβλίων.

 Φόρο τιμής στον συγγραφέα απένειμαν το 2012 και οι Simpsons με την συμμετοχή του σε ένα επεισόδιο εκείνου του κύκλου, ενώ ο Wallace, παρόλο την μικρή απήχηση στη χώρα μας, ήταν για τους Αμερικανούς αναγνώστες "one of the most influential and innovative writers of the last 20 years". Ποτέ δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το τελευταίο βιβλίο του "The Pale King" μια που στα 46 χρόνια του αυτοκτόνησε παλεύοντας με χρόνια κατάθλιψη. Η ταινία αυτή είναι ένα μικρό time lapse της ζωής του όπως ο ίδιος άφησε να καταγραφεί από έναν άγνωστό του δημοσιογράφο έναν χειμώνα...

Ποντίκια στην Παραλία

θα έπρεπε να το είχα φανταστεί
μερικοί είναι ήρωες
βουτάνε στα ρηχά κάτω από τηλεοπτική κάλυψη
εκλέγονται βασιλείς και σωτήρες
και στο κάτω κάτω
κάποιοι πρέπει να σώσουν πάλι αυτόν τον τόπο
τι κι αν το ανάστημά τους είναι τόσο
που πνίγονται σε μια κουταλιά νερό;

μπορώ να 'χω
χωρίς να ζω
μου αναλογεί
ένα κομμάτι ψωμί
σε συσκευασία δώρου
μα τα γενέθλια μου πέρασαν
μαζί και τα δικά σου
-πως ξέρουμε τι ήταν πρώτα;-
καμία σημασία
σαν μια βόλτα με το ποδήλατο
σε ίσιους δρόμους
με λιβάδια, 
δροσερό αεράκι,
ένα ζευγάρι χέρια
ζευγάρι
μ' ένα ζευγάρι πόδια
αυτά μπορώ να 'χω
και να τα ζω

ανέχεια

παρατηρώ (τυχαία) ανθρώπους να περνάνε τον καιρό τους με έναν ειρηνικό ρυθμό προς τον θάνατό τους, να μαστορεύουν, να μεγαλώνουν τα παιδιά που γεννήσανε, να τρώνε, να πίνουν, να γελάνε δυνατά και να κοιτάνε ότι έγιναν αντιληπτοί

ακούω τις ανοιχτές τηλεοράσεις να συναγωνίζονται τα χαμηλά βλέμματα προς τις οθόνες που χαϊδεύουν τα χέρια, νύχια βαμμένα με τα χρώματα του ουράνιου τόξου κάτω από μυαλά στο χρώμα των ανθρώπινων απορριμάτων

κάποιοι χορεύουν, άλλοι γιουχαΐζουν κι άλλοι κάθονται ήσυχα στη γωνιά τους αναμένοντας την επόμενη έκπληξη τραβώντας το δάχτυλό τους όλο και πιο κάτω, πιο κάτω

τις μέρες που βρέχει οι πόλεις απλώνουν στην άσφαλτο αυτοκίνητα που δεν σταματάνε σε κόκκινα φανάρια, παιδιά που αναρωτιούνται πότε θα έρθει η στιγμή να οδηγήσουν κι αυτά και να μην σταματάνε σε κόκκινα φανάρια

τα βράδια με πανσέληνο, είναι απλά μερικά ακόμα βράδια με πανσέληνο, κανείς δεν θυμάται τα τραγούδια που του διάλεξαν αν δεν τα άκουσε πολλάκις σε τηλεοπτικές εκπομπές, τα βιβλία αυξάνονται μέσα σε σπίτια γεμάτα από άπλυτα πιάτα και ασιδέρωτα ρούχα,  είναι τα σπίτια των προνομιούχων οικογενειαρχών εργαζομένων 

δεν έχει κανένα νόημα να κάνεις λογοπαίγνια, να χαμογελάς, να κλέβεις τον ήλιο από τις καρδιές των ανθρώπων που περπατάνε δίπλα σου, αναρωτιέσαι αν από τη δεύτερη φορά εγκαταλείψουν το τρένο που τους έκανες δώρο μια διαδρομή, από 'δω μέχρι την μικρή σου αυτοκρατορία

και τα ανέχεσαι όλα, τα σιχαίνεσαι όλα, τα χωνεύεις όλα

και σε παρατηρούν να μεγαλώνεις από την εφηβεία σου ακόμα, να πραγματοποιείς το όνειρό σου να πιάσεις μια δουλειά κι όχι να ανέβεις στο ψηλότερο βουνό του κόσμου, να σε αγαπήσει ένας άνθρωπος για πάντα κι όχι να μυρίσεις το πιο βραχύβιο λουλούδι που ανθίζει στα χωράφια έξω από το σπίτι σου

ready for drowning? 

Μπλε

αιώνιοι ήχοι

τόσο μετά

πρωτύτερα από μένα

μαζί

γεμάτοι με λέξεις

ακατανόητα αισθήματα

ένα μονοπάτι

επιθυμιών

κρυφών

προσωπικών

ακούγεται, διαβάζεται, ονειρεύεται

Meru (2015)

The Wildest Dream (2010)

έχω μεγάλο όνειρο; άγριο; ψηλό;

καμμιά διαδρομή δεν μπορεί να γίνει χωρίς σχέδιο;

και τα πολλά σχέδια σε μπερδεύουν...

πως κατακτάς ένα βουνό αν δεν έχεις κατακτήσει εσένα;

Searching (2018)

The Bookshop (2017)

Μπορεί ένα βιβλίο ν' αλλάξει τον κόσμο; Την κοινωνία σήμερα; Τους ανθρώπους όλων των εποχών; Όχι. Κανένα βιβλίο δεν μπορεί να τ' αλλάξει όλα αυτά. Αλλιώς θα τα είχε καταφέρει η Βίβλος ή κάποια από τις διάφορες Παλαιές ή Καινές Διαθήκες και τα Κοράνια και το πρώτο βιβλιοπωλείο της ιστορίας. 

Χρειαζόμαστε πλουραλισμό για να μείνουν τα μάτια μας ανοιχτά. Ενημέρωση του παρελθόντος και λογοτεχνία και γέλιο και σκίτσο και θεατρικές ονειρικές παραστάσεις. Κι όταν ο κόσμος δεν αλλάζει, η κοινωνία φοράει παρωπίδες κι οι άνθρωποι παραμένουν ενοχλητικοί, οι θαμώνες κι αναγνώστες των προϊόντων του γειτονικού μικρού βιβλιοπωλείου θα μπορούν να πιουν ένα καφέ με παρέα από τα χάρτινα οράματά τους. Κι εκείνες τις φορές που το βλέμμα τους κλαπεί από την αύρα κάποιου άλλου, είναι σίγουρο ότι βρήκανε συντροφιά για ν' αλλάξουν αυτοί οι δυο τον κόσμο τους προς το καλύτερό τους.

Empire Records (1995)

η (όχι και τόσο) μικρή επιχείρηση

με τους (τόσο πολλούς) νέους εργαζόμενους

αντιμέτωπη με την μεγάλη ιδέα του καπιταλισμού

έχει να δώσει το δώρο της μουσικής

μέσα από την ανακάλυψη, την επικοινωνία

και την αγάπη για το βινύλιο και τον άνθρωπό του

Hearτs Beat Loud (2018)

θέλω να γράψω κάτι πριν δω τις εικόνες

προτού ακούσω τους ήχους και τις λέξεις τους

αλλά είναι αυτό το θαυμαστό ουράνιο τόξο

που ξέρω ότι δεν έχει κάποια λογική τοποθέτηση σε ράφι

δεν είναι αλφαβητικά, χρονολογικά, συναισθηματικά...

είναι οπτική τοποθέτηση

αλλά και πάλι, δεν μου ταιριάζει... θα χανόμουν

πόσο μ' αρέσει...

Demon Fuzz : Roots And Offshoots (1976)

το βινύλιο των 1.000$ γεμάτο ρυθμό και σκόνη...

Gerald's Game (2017)

1993... το βιβλίο στις προθήκες του υπόγειου βιβλιοπωλείου μας

25 χρόνια μετά στις προθήκες του ηλεκτρονικού κινηματογράφου μας

Cam (2018)

ο χρόνος που χάνω μπροστά σε συσκευές

και νομίζω ότι επικοινωνώ κι ενημερώνομαι

η πληγή που ανοίγω στον εαυτό μου

όταν βγαίνω έξω και φωτογραφίζομαι για τους άλλους

οι μνήμες μου μέσα από κανάλια δεσμευμένα στα δάχτυλά τους

κι ο κίνδυνος να βρεθώ εγκλωβισμένος αν πατήσω το off

The Other One (2015)

το όνομα με τεράστιο βάρος που ποτέ δεν ζυγίσαμε εδώ τριγύρω

δύο άνθρωποι που στηρίξανε με τις κιθαριστικές και δημιουργικές τους στιγμές

τον ελεύθερο ήχο του ροκ αυτοσχεδιασμού και των πραγματικών συναυλιών

το μακρύ και περίεργο ταξίδι μερικών ανθρώπων από την απέναντι ήπειρο

που ποτέ δεν θα διακοπεί στο χρωματιστό μυαλό μας και πέρα από αυτό

Bohemian Rhapsody (2018)

πρώτη θέση από τρεις σειρές / ανάμνηση παλιά και πρόσφατη και τελειωτική

Demon Fuzz ‎: Afreaka! (1970)

...δεν ξέρω αν μ' αρέσει περισσότερο η εικόνα ή ο ήχος του!

The Fear of 13 (2015)

I lived in silence...

this voice took over

Berberian Sound Studio (2012)

ο ήχος και το μυστήριο του

Avengers: Infinity War (2018)

μια ακόμα μάζωξη;

κάτι περισσότερο

140 λεπτά γεμάτα πλανήτες

συστήματα ηρώων

κι έναν κακό πρωταγωνιστή

σαν να ξεφυλλίζεις πολύχρωμες σελίδες

το σύμπαν της Marvel κι όλοι οι πρωταγωνιστές της

Upgrade (2018)

το μέλλον που ονειρευόμαστε σε εφιάλτες

που διαβάσαμε σε βιβλία

το Matrix του έτους μας

και η βία ενός αποκαλυπτικού σκηνικού

στην ουτοπική πραγματικότητα της τεχνολογίας

run Mad Blade like a Max Runner 

Danny Collins (2015) / Steve Tilston

πόσα χρόνια χρειάζεσαι για να ξυπνήσεις;

ή τουλάχιστον να μην αισθάνεσαι σκατά ενώ πλουτίζεις στα πάντα;

...κι ένα γράμμα θα σε αλλάξει;

σαράντα χρόνια γερασμένο χαρτί και λέξεις νεκρού;

...μπα! οι άνθρωποι δεν αλλάζουν

οι πλούσιοι και δοξασμένοι δεν αλλάζουν

οι υπόλοιποι εύχονται και δοξάζουν.

echotopia & soundesthesia

Death, not the Death band, but the other one... the punk Death, the punk black Death...

ένας πατέρας κάτι γενιές πριν έβαλε στ' αγόρια του ν' ακούσουν ζωντανά τους Beatles... σαν παιδιά αρχίσανε να παίζουν σε γκαράζ και να δίνουν άλλο νόημα στη μουσική τους και τις λέξεις... "His concept was spinning death from the negative to the positive." πρώτες ηχογραφήσεις.

δεκαετίες μετά τα εγγόνια βρίσκουν στο δίκτυο τα τραγούδια του πατέρα τους και το κουρασμένο star system ένα ακόμη marketing plan για να φρεσκάρουν την ασκήμια τους

Disenchantment (Απογοήτευση) - Matt Groening (2018)

χρειάζονται μερικές χαριτωμένες ατάκες...

 μια θαυμαστά γοητευτική καλλονή milf

 ένα νεο-φιλελεύθερο μήνυμα

 ένα political correct statement (made in the 10s)

κι ένα καλύβι...

πάμε καραόκε όλοι μαζί ρε!

...το άγιον netflix! κι οτιδήποτε αγγίζει θεωρείται χρυσόν!

η συνταγή είναι... μικρές επιτυχίες στηριγμένες σε νέους δημιουργούς. δραματοποιημένα μουσικά θέματα έναρξης, μαύρο φόντο, μαύρο μέλλον, μικρά παιδιά, καθημερινές φάτσες, βιβλία με πανέμορφα αμερικάνικα εξώφυλλα, τραγούδια δεκαετίας που δεν έζησε το κυρίως κοινό θέασης, χαμηλό κόστος, χτήσιμο ονόματος του πρώτου διαδικτυακού καναλιού, κυνηγητό πλατφόρμων κατεβάσματος (die pb, die!), παραποιημένες φιγούρες νεκρών, αμφίβολες σεξουαλικότητες, κουτιά γεμάτα αράχνες, σπίτια με σοφίτες, φωτογραφίες τυπωμένες, φωνές από ζωάκια νεκρά, ταβάνια γεμάτα ζωγραφισμένη φαντασία, απουσία γέλιου, φωνές από νεκρούς, κτίρια στο δάσος, τεχνολογία και 80s, μεσήλικες κυνηγημένοι από τύψεις κι εφιάλτες στο φως, κατακόμβες στο δάσος, πως να δημιουργήσεις ένα λαβύρινθο στο μυαλό των κουρασμένων από οθόνες και μηνύματα, νεκροί στο δάσος, δάση που δεν τα περπατάνε αλλά τα παρακολουθούνε, καμιά αίσθηση πραγματικότητας της φύσης για καταναλωτές που δεν αγκαλιάστηκαν ποτέ εκεί, άλλοι τίτλοι, ίδιο συναίσθημα... 

αναρωτιέσαι αν πρέπει να φορέσεις γάντια για να μην αφήσεις δακτυλικά αποτυπώματα στον ίδιο σου τον πισινό.

...το άγιον netflix είναι γυμνό(ν)...

The Haunting of Hill House (2018)

...είναι αυτή η εποχή:

διαδικτυακές σειρές ευρωπαϊκών και νεότερων κινηματογραφικών χωρών να περνάνε τα βράδια τις πόρτες μας, να στρώνονται ανάμεσα από τοστ και χυμούς εποχής ή κατεψυγμένους της Λατινικής Αμερικής... αναρωτιέμαι αν το 3% τους είναι φυσικό; αν η ομίχλη που στριφογυρνάει αυτά τα παράξενα πράγματα είναι τόσο σκοτεινή ή χαμένη...

...είναι η εποχή που ο Stephen King θα περάσει την τρίτη και τελευταία νεότητά του, επηρεάζοντας τους σκηνοθέτες και τους προωθητές ενεργειών παρακολούθησης ενός αλλοπράσαλλου ηλικιακά κι εθνολογικά κοινού. αναζήτηση κάποιου έργου χαμένου στον προηγούμενο αιώνα, μουσικές υποκρίσεις τραγουδιών που για κάποιο πάρα πολύ καλό λόγο χάθηκαν στη λήθη, φίλτρα παρωχημένα, μυστήριο κατ' ανάγκη, φόβος χωρίς μνήμη.

...ήταν η εποχή του lost.

...έπειτα ήρθε το dark.

τόσο ξαφνικά κι απροειδοποίητα και τα δυό τους

ξυπνήστε με αν συνεχιστεί 

και παρακαλώ...

στείλτε τον E.T. πίσω

η μνήμη παραμένει μυστήριο, μέρος σε υψόμετρο, ένας δρόμος που στρίβει και τον αγκαλιάζουν δέντρα, έντονο πράσινο - ίσως πορτοκαλί. το αμάξι παρκάρει στα χαλικάκια που ενώνουν την άσφαλτο με το χώμα, τέσσερις άνθρωποι διαφορετικού ύψους, ηλικίας, ενδιαφέροντος περπατάνε προς το μαγαζάκι στην άκρη με τα κεραμικά. κάτω ένα κατοστάρικο. σε λίγο τα χέρια γέμισαν με τυλιγμένες κούπες πηλού, όμορφα ζωγραφισμένες, η πωλήτρια προσπάθησε να δικαιολογήσει την όχι απόλυτη συμμετρία. πρέπει να ήταν απόγευμα σε κείνο το νησί. τώρα ξαφνικά ανοίγοντας ένα άσχημο ντουλάπι ξεπήδησαν αυτά... τέσσερα όπως τότε εκείνοι, λείπουν δύο, λείπει μία.

no one wants to die from pain : nature / animals / humans

Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι / είμαστε οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι.

Forks Over Knives (2011)

θα μιλήσεις για εξέλιξη

δεν σε ενδιαφέρει πως τρεφόταν η φυλή σου

χιλιάδες χρόνια πριν από σένα

τι είσαι;

το αποτέλεσμα του αίματος

γιατί αρνείσαι την πιθανότητα 

ότι μπορείς να τραφείς και να θρέψεις με μια φυτική διατροφή;

σου είναι πιο απλό

διασκεδαστικό

συνηθισμένο

τι σκέφτεσαι;

“Of all the animals, man is the only one that is cruel. 

He is the only one that inflicts pain for the pleasure of doing it.” (Mark Twain) 

Earthlings (2005)

τι είναι η τροφή;

έχεις επιλέξει τι τρως;

ΟΧΙ

τι είναι τα ρούχα σου;

έχεις επιλέξει τι φοράς;

ΟΧΙ

το βασικότερο είναι να μην έχεις δει

πως χρησιμοποιήθηκε η ζωή που σου δίνει τροφή

γιατί τότε ίσως λυπηθείς

ίσως εξαγριωθείς

πιθανόν να σιχαθείς τι τρως και τι τρώει ο συνάνθρωπός σου

τι φοράς και τι φοράει ο συνοδός σου

και μετά ίσως αλλάξεις

ξανασκεφτείς την κατανάλωση πτωμάτων

ανάμεσα σε έθνη

χοιρινών, βοδινών, πουλερικών, ψαρικών κι ανθρώπινων

έχεις σκεφτεί ότι είσαι κι εσύ ένα εμπόρευμα;

May I Be Frank (2010)

miracle can happen to anybody...

οι άνθρωποι αλλάζουν

κι είναι πιο εύκολο να το καταλάβεις

αν αλλάξουν την εμφάνισή τους

ειδικά αν γίνουν από χοντροί... φυσιολογικοί;

ο Φρανκ κατάφερε κάτι τέτοιο...

με χιούμορ, δυσκολίες κι οπισθοδρομήσεις (κυριολεκτικές!)

μαζί με βοήθεια αγνώστων κι ωμά φαγητά

από αυτά με τα έντονα χρώματα, με τη ζωή μέσα τους

κι έπειτα από την πρώτη του ζωή γεμάτη καταχρήσεις

κοιτάει τον καθρέφτη και το ακροατήριο

με τις παρακάτω δημοφιλέστατες προτάσεις

να διαγράφονται στα 90' λεπτά...

love your life

adore yourself

accept the world

be generous & grateful

experiencing being provided for

...ο θάνατος είναι σαν να ξυπνάς από ένα πάρτυ. το κεφάλι σου βαρύ, πρέπει να συμμαζέψεις, έχεις την αίσθηση ότι κάτι δεν πήγε καλά κι είσαι γεμάτος ενοχές... θυμάσαι μερικά χθεσινά λόγια, χειραψίες, τη ζέστη και το χώμα στο τέλος, τον τρόπο που τυχαία υιοθέτησες συμπεριφορά και χαρακτήρα για να προχωρήσεις εκείνη τη μέρα. δεν ήθελες να κάτσεις, δεν ήθελες να σταματάς να κοιτάς, δυο φιλιά και άλλα δυο και κλειστή πόρτα μετά.
(2 Σεπτεμβρίου 2018, ώρα 20.50, μετά από 21 ακριβώς ημέρες στο θάλαμο 6, τ.π.)

θα μπορούσε να 'τανε έτσι για όλα;

εφήμερα 99 ephemera

 ephemera 99 εφήμερα

bandcamp/listen

download

buy

 

July 2016 physical release: 

https://www.discogs.com/label/201503-Shit-Noise-Records

https://www.discogs.com/sell/release/8754018?ev=rb

https://www.facebook.com/Shit.Noise.Records

June 2016 digital release:

 https://etchedtraumas.bandcamp.com/album/ephemera

https://etchedtraumas.bandcamp.com/album/-

part of Double Special release for Etched Traumas ET99 

includes :

link

Shit Noise Records

fb / discogs

 

etched traumas records

fb / www / bandcamp