24 Μαΐ 2012




19 Μαΐ 2012


10 Μαΐ 2012

Μυστικό...

Εἶναι ψυχὲς πλασμένες ἀπὸ μάρμαρο
κι ἄλλες ἀπὸ χαμόγελο, εἴτε πόνο.
Εἶναι καὶ μιὰ πλασμένη ἀπὸ τριαντάφυλλα,
ὅμως ἐκείνη δὲ τὴ φανερώνω!

Πόσο ἡ καρδιά μου θά ῾τρεμε, ἂν τὴν ἔλεγα!
Βάνω μία κλειδαριὰ γερὴ στὸ στόμα!
Τόσοι σοφοὶ ποὺ βρίσκονται τριγύρω μου
καὶ δὲ τὴ μάντεψε κανεὶς ἀκόμα;

Εἶναι ψυχὲς πλασμένες ἀπὸ κρύσταλλο
κι ἄλλες ψυχὲς μὲ κλάματα ἔχουν γίνει.
Εἶναι καὶ μιὰ πλασμένη ἀπὸ ροδόσταμο,
μὰ δὲ θὰ σᾶς τὴ ῾πῶ ποτέ μου ῾κείνη!

Ὅρκο ἔβαλα νὰ μὴ τὴ ῾πῶ, ὡς τὸ τάφο μου,
μὰ πάλι... ποιὸς ξέρει... καμμιὰν ὥρα...
Κάτι μοῦ καίει τὰ χείλη μου! Καλύτερα
νὰ κλείσω τὸ τραγούδι μ᾿ ἀπὸ τώρα...

Ναπολέων Λαπαθιώτης (1888-1944)

5 Μαΐ 2012

Αν σας διηγήθηκα τόσες λεπτομέρειες για τον αστεροειδή Β612 κι αν σας εμπιστεύτηκα τον αριθμό του, γι αυτό φταίνε οι μεγάλοι. Στους μεγάλους αρέσουν τα νούμερα. Όταν τους μιλάτε για έναν καινούργιο φίλο, δε ρωτάνε ποτέ τα ουσιώση. Δε λένε ποτέ: "Πώς είναι η φωνή του; Ποια είναι τ' αγαπημένα του παιχνίδια; Κάνει συλλογή από πεταλούδες;". Σε ρωτάνε: "Πόσων χρονών είναι; Πόσα αδέρφια έχει; Πόσα κιλά ζυγίζει; Πόσα κερδίζει ο πατέρας του;". Τότε μόνο νιώθουν πως τον γνωρίζουν. Αν πείτε στους μεγάλους: "Είδα ένα ωραίο σπίτι με κόκκινα τούβλα, με γεράνια στα παράθυρα και περιστέρια στη στέγη...", δεν μπορούν να το φανταστούν.
Πρέπει να τους πεις: "Είδα ένα σπίτι αξίας εκατό χιλιάδων φράγκων". Τότε αναφωνούν: "Τι όμορφο!".
Οπότε, αν τους πείτε: "Η απόδειξη πως ο μικρός πρίγκιπας υπήρξε είναι πως ήταν γοητευτικός, πως γελούσε και πως ήθελε ένα αρνί. Όταν θέλεις ένα αρνί, δεν μπορεί παρά να υπάρχεις", θ' ανασηκώσουν τους ώμους και θα σας πουν πως παιδιαρίζετε. Αν όμως τους πείτε: "Ο πλανήτης απ' όπου ερχόταν είναι ο αστεροειδής Β612", τότε θα πειστούν και θα σας αφήσουν ήσυχους με τις ερωτήσεις τους. 
Έτσι είναι αυτοί. Μην τους κρατάτε κακία. 

3 Μαΐ 2012


το χέρι έτρεξε από τη μεριά
δεξιά που τα κλαδιά αγκάλιαζαν
τα φύλλα απ’ τα τετράδια κουνήθηκαν
σαν χτύπησε τα φτερά της
μια μικρή νεράιδα αιωρούμενη στο χώμα
βγαλμένη από τον αιώνιο βολβό ενός βιβλίου
των ονείρων και του ύπνου χωρίς όνειρα
   μεγάλωσες,
το παράθυρο σφαλισμένο
κι όμως οι πόροι σου ανοιχτοί
να περιμένουν μια αγκαλιά,
   τότε έγειρες το σώμα
ένα θρόισμα σε τοποθέτησε
και το χώμα σηκώθηκε σαν μέλι
νέφος από μικρά κομματάκια πόθου
με γεύση από αυτά που ελάχιστα επιτρέπονται
φεύγοντας αφήνουν τα σημάδια απ' τα πέταλα
   και κερί
να φτιαχτεί το ομοίωμα
να μείνει για πάντα
μοναχό του
εσύ
 

1 Μαΐ 2012


το βρίσκω δύσκολο να προσαρμοστώ με τον καιρό
ακόμα φορώ τα αναθεματισμένα καλοκαιρινά μου ρούχα φθινοπωριάτικα ...
σήμερα το πρωί, λόγου χάρη, τα πόδια μου είχαν παγώσει
(ομολογώ ότι το κρύο όμως προκάλεσε μερικά όμορφα όνειρα τη νύχτα)
ήμουν σκεπασμένος μόνο με μια κουβέρτα ...
ξαφνικά έπεσε χειμώνας σαν παγοκολόνα στο κεφάλι μας δεν είμαι προετοιμασμένος ...
πάλι ή βγαίνω έξω ντυμένος καλά και σκάω στη ζέστη
πόσο θα ήθελα να πάρω οποιαδήποτε απόφαση τέλοσπάντων ...
δεν πειράζει...   ... 

ευλογημένοι όλοι εσείς
ελπίζω να μην έχετε τόσα πολλά βάσανα όσο εγώ
("Πρωινό Ποίημα" John Fles)