26 Ιουλ 2009

ΝΑΙ!

16 Ιουλ 2009

-5

TIME SCHEDULE
19.00 DOORS OPEN
19.40-20.10 ALEC EMPIRE
20.30-21.45 JANE’S ADDICTION
22.15-00.15 NINE INCH NAILS

που να ‘ναι...
αυτή η παράξενη σκιά που κυνηγάνε...

9 Ιουλ 2009

-12 days!

4 Ιουλ 2009

paraxena

Στην έκθεση “PARAXENA” ( “ΠΑΡΑΞΕΝΑ”) συγκεντρώνονται τρεις πρόσφατες σειρές φωτογραφικών έργων και βίντεο που δημιουργήθηκαν την περίοδο ανάμεσα στο 2005 και το 2009, τοποθετημένα δίπλα σ'ενα μικρό σύνολο γλυπτών που δημιουργήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του '60. Τα “PARAXENA” ανοίγουν ένα διάλογο που διατρέχει τις τέσσερις δεκαετίες της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Σαμαρά, δημιουργώντας έτσι το ιστορικό πλαίσιο για τα σύγχρονα έργα του.

Κατά την είσοδό του στο περίπτερο, ο επισκέπτης θα έρχεται αντιμέτωπος με το είδωλο του εαυτού του έτσι όπως αυτό θα αντικατοπτρίζεται στην εγκατάσταση καθρεφτών που έχει τον τίτλο “Doorway” (1966-2007): ένα σενάριο που αποτελεί την αρχή μιας αφήγησης η οποία διατρέχει ολόκληρη την έκθεση “PAREXENA” η οποία διαπραγματεύεται την πράξη του να παρατηρείς αλλά και να σε παρατηρούν.

Ο Σαμαράς θα παρουσιάσει για πρώτη φορά φωτογραφικά έργα από τη σειρά “Nexus” παράλληλα με φωτογραφίες από την πρόσφατη σειρά “Chairs” και τα έργα σε βίντεο με τον τίτλο “iMovies”. Οι σειρές “Chairs” και “Nexus” προέρχονται από φωτογραφίες που τράβηξε ο καλλιτέχνης κατά τη διάρκεια περιηγήσεών του στη Νέα Υόρκη. Ιδωμένες μαζί οι φωτογραφίες αυτές, δημιουργούν ένα είδος “παραισθησιογόνου χωροταξίας”.

Τα φιλμ που αποτελούν το σύνολο “iMovies” μεταφέρουν αυτή την αίσθηση του “παράξενου” μέσα στον οικιακό χώρο του καλλιτέχνη, καταγράφοντας τη ρουτίνα και τις καθημερινές συνήθειες του Σαμαρά.

Τα πρόσφατα αυτά έργα θα εκτεθούν δίπλα στη βιντεοεγκατάσταση “Ecdysiast and Viewers” (2006) στην οποία ο Σαμαράς κινηματογράφησε τις αντιδράσεις εικοσιτεσσάρων φίλων και συναδέλφων του καλλιτεχνών ( ανάμεσά τους οι Chuck Close και Jasper Johns) ενώ βλέπουν μια αυτοπροσωπογραφία σε βίντεο στο οποίο ο Σαμαράς στέκεται γυμνός μπροστά στην κάμερα. Η άμεση απεικόνιση του καλλιτέχνη αντηχεί στην ομάδα γλυπτών με τον τίτλο “Jewels” από τα μέσα της δεκαετίας του '60: πρόκειται για εύθραστα γλυπτά από αλουμινόχαρτο και λίθους που απεικονίζουν τα τρία “άκρα” του σώματος του καλλιτέχνη: το κεφαλι, το φαλλό και τα πόδια, δημιουργώντας ένα είδος ατελούς αυτοπροσωπογραφίας.
Με την εγκατάσταση «PARAXENA» ο Λουκάς Σαμαράς εκπροσωπεί την Ελλάδα στη 53 Μπιενάλε της Βενετίας . Θέμα της Μπιενάλε "Making Worlds" - Δημιουργείστε κόσμους - και καλλιτεχνικός διευθυντής ο Ντάνιελ Μπέρνμπαουμ ο οποίος με τους συνεργάτες του επιχειρεί να ανοίξει τους ορίζοντες σε νέους κόσμους.
Ο ελληνικής καταγωγής Αμερικανός καλλιτέχνης Λουκάς Σαμαράς έχει συνδέσει το όνομά του με την πρωτοπορία της τέχνης, έχει επηρεάσει πολλούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα κι έχει ανοίξει δρόμους στην καλλιτεχνική έκφραση του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.
Στην έκθεση «PARAXENA» (Μάθιου Χιγκς) επιλέγησαν έργα τα οποία συμπυκνώνουν την 50χρονη αδιάλειπτη παρουσία του καλλιτέχνη στη διεθνή εικαστική σκηνή.

ΛΟΥΚΑΣ ΣΑΜΑΡΑΣ

Ο Λουκάς Σαμαράς (γεν. 1936, Καστοριά) είναι ευρέως γνωστός ως δημιουργός ενός πολυποίκιλου έργου που περιλαμβάνει γλυπτική, ζωγραφική, σχέδιο, ταινίες και περιβάλλοντα. Σε πολλά από τα έργα του ερευνά το θέμα που συνιστά η εικόνα του εαυτού του. Έχει συνδυάσει με εφευρετικότητα υλικά όπως χάντρες, συρματόπλεγμα, πηλό, μέταλλο COR-TEN, ύφασμα, κηρομπογιά, μολύβι, πινέζες, γύψο και τέμπερα. Ανέπτυξε ή/και πειραματίστηκε με νέες τεχνικές και μέσα, όπως η φωτογραφία Polaroid, επηρεάζοντας πολλούς νέους καλλιτέχνες.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και τις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο Σαμαράς συμμετείχε σε μια σειρά από χάπενινγκ μαζί με τους Allan Kaprow, Robert Whitman, Jim Dine και Claes Oldenburg, μεταξύ άλλων. Κατά την περίοδο αυτή δημιούργησε τα πρώτα αριθμημένα κουτιά-γλυπτά του, συγκεράζοντας στοιχεία γλυπτικής, αρχιτεκτονικής και ζωγραφικής. Ως το 1989 η σειρά αυτή περιελάμβανε 135 κουτιά.

Ο Λουκάς Σαμαράς έχει επίσης καταξιωθεί με το πρωτοποριακό έργο του πάνω στην φωτογραφία, μια σειρά από εικόνες που αναφέρονται ως “AutoPolaroids” και “Photo-Transformations”, για τις οποίες χρησιμοποίησε την καρέκλα της κουζίνας του αντί για τρίποδα. Άρχισε να φωτογραφίζει στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με μια Polaroid 360˙ μόνος στο στούντιό του και μετερχόμενος ένα μέσο που δεν ανήκε στην καθιερωμένη καλλιτεχνική παράδοση και τεχνική, κατόρθωσε να του προσδώσει απεριόριστη δημιουργική ελευθερία. Ο Σαμαράς επεξεργάστηκε και μετασχημάτισε τις φωτογραφίες του με διάφορες τεχνικές, μεταξύ των οποίων το άπλωμα μελανιού με το χέρι και η αλλοίωση της επιφάνειας της φωτογραφίας με το χέρι ή με στυλό ώστε να μετατοπιστούν οι χρωματικές στρώσεις κάτω από το διάφανο επίχρισμα από Mylar.

Μεταξύ του 1978 και του 1981 ο Σαμαράς σκηνοθέτησε τα Sittings, στα οποία κινηματογραφούσε άτομα που προσκαλούσε στο στούντιό του στην Δυτική 71η Οδό. Βετεράνος των χάπενινγκ, ο Σαμαράς δημιουργούσε μια καταστασιακή ατμόσφαιρα προειδοποιώντας τους συμμετέχοντες ότι θα χρειαστεί να γδυθούν στο στούντιο και να ποζάρουν γυμνοί για Polaroid 8x10 ή μεγάλου σχήματος ενώ ο ίδιος θα καθόταν δεξιά τους.

Είκοσιπέντε χρόνια μετά την ολοκλήρωση των Sittings, ο Σαμαράς έστρεψε ξανά τον φακό στον εαυτό του. Σε ηλικία 65 χρονών άρχισε να πειραματίζεται με την επεξεργασία φωτογραφίας και ταινίας σε υπολογιστή, θολώνοντας τα όρια ανάμεσα στην τέχνη και την ζωή για να δημιουργήσει τροποποιημένες πραγματικότητες.

Το έργο του Ecdysiast and Viewers (2006) είναι μια διμερής εγκατάσταση, αποτελούμενη από ένα iMovie 5 ½ λεπτών που προβάλλεται σε συγχρονισμό με 24 ταινίες, όπου κινηματογραφούνται άτομα ενώ παρακολουθούν τον καλλιτέχνη να γδύνεται στο στούντιό του στην Δυτική 56η οδό και αντιδρούν στο θέαμα. Με την βοήθεια της νέας τεχνολογίας (iMovie Bump Distortion Filter) ο Σαμαράς πέτυχε ορισμένες πόζες που θα ήταν ανθρωπίνως αδύνατες χωρίς αυτήν. Οι 24 συμμετέχοντες είναι θεατές και ταυτόχρονα συνδημιουργοί, και οι αντιδράσεις τους κυμαίνονται από την τεταμένη προσοχή ως το ξεκαρδισμένο γέλιο. Οι συμμετέχοντες από τον κόσμο της τέχνης περιελάμβαναν τους Douglas Baxter, Peter Boris, Chuck Close, Susan Dunne, Ken Fernandez, Arne Glimcher, Marc Glimcher, Tim Griffin, Jasper Johns, Κατερίνα Κοσκινά, Daniel Kunitz, Peter MacGill, Elizabeth Murray, Claes Oldenburg, Robert Pincus-Witten, Marla Prather, Andre Ribuoli, Bernice Rose, Ingrid Sischy, Philip Tsiaras, Coosje van Bruggen, Diane Vanderlip, Robert Whitman και David Wildenstein. Το Ecdysiast and Viewers βρίσκεται στην μόνιμη συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης.

Στους προγενέστερους πειραματισμούς του με την κινηματογράφηση συγκαταλέγεται το Self, σε έγχρωμο φιλμ 16 mm, στο οποίο έπαιξε και σκηνοθέτησε σε συνεργασία με την συγγραφέα Kim Levin. Το Self παρουσιάστηκε το 1969 στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης και πρόσφατα προβλήθηκε ξανά στην αναδρομική έκθεση του Whitney Museum of American Art με τίτλο Unrepentant Ego: The Self-Portraits of Lucas Samaras (2003-2004).

Εκτός από την Unrepentant Ego έχουν γίνει άλλες επτά αναδρομικές εκθέσεις του Σαμαρά: η Λουκάς Σαμαράς, Αναδρομή (Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Α. Σούτσου, Αθήνα 2005), η Lucas Samaras–Self: 1961-1991 (Yokohama Museum of Art, Ιαπωνία 1991-92, η Lucas Samaras: Objects and Subjects 1969-1986 (Denver Art Museum και αργότερα σε πέντε άλλα μουσεία μεταξύ των οποίων το High Museum της Ατλάντα και το Museum of Fine Arts της Βοστώνης, 1988-89), μια ρετροσπεκτίβα των Polaroid των ετών 1969-1983 που εκτέθηκε σε μουσεία δώδεκα ευρωπαϊκών και αμερικάνικων πόλεων (1981-83), η πρώτη του Whitney Retrospective (1972-73) και η Lucas Samaras: Boxes (Museum of Contemporary Art, Σικάγο 1971).

Κάποιες από τις σημαντικότερες ομαδικές εκθέσεις στις οποίες συμμετείχε είναι οι Documenta 4 (1968), Documenta 5 (1972) και Documenta 6 (1977), Kassel, Δυτική Γερμανία και η 28η Μπιενάλε του The Corcoran Gallery of Art, Washington, D.C. (1963).

Το 1965 ο Λουκάς Σαμαράς άρχισε να συνεργάζεται με την γκαλερί PaceWildenstein όπου έχει κάνει 32 ατομικές εκθέσεις. Έργα του βρίσκονται σε περισσότερα από 40 δημόσια ιδρύματα διεθνώς.