...ο θάνατος είναι σαν να ξυπνάς από ένα πάρτυ. το κεφάλι σου βαρύ, πρέπει να συμμαζέψεις, έχεις την αίσθηση ότι κάτι δεν πήγε καλά κι είσαι γεμάτος ενοχές... θυμάσαι μερικά χθεσινά λόγια, χειραψίες, τη ζέστη και το χώμα στο τέλος, τον τρόπο που τυχαία υιοθέτησες συμπεριφορά και χαρακτήρα για να προχωρήσεις εκείνη τη μέρα. δεν ήθελες να κάτσεις, δεν ήθελες να σταματάς να κοιτάς, δυο φιλιά και άλλα δυο και κλειστή πόρτα μετά.
(2 Σεπτεμβρίου 2018, ώρα 20.50, μετά από 21 ακριβώς ημέρες στο θάλαμο 6, τ.π.)