Μια κομεντί (τι διάολο να σημαίνει αυτό;) που είναι χαλαρά όμορφη και πραγματική. Αν εξαιρέσεις την άνεση των γωνιών και το πρόβλημα ακοής τους (το πραγματικό γιατί πάντα οι γονείς έχουν "προβλήματα" ακοής ειδικά των παιδιών τους) τότε έρχεται κουτί στο συναισθηματικό χάος που αντιμετωπίζουν όσα τέκνα βολοδέρνουν ανάμεσα στην πραγματική αγάπη προς το δίδυμο πατέρα - μητέρα όσο και στα όνειρα τους. Μην ψάχνεται κοινούς δρόμους με τη δική μας κοινωνία. Φάτε ένα μήλο κι ας μην σας λένε Λόλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου