The Necks – Disquiet (Fish Of Milk, 2025)

Μερικές φορές χρειάζεται να τιμάς τα συγκροτήματα που σου κράτησαν συντροφιά στα κομμάτια της ζωής σου. Κι όταν αυτά συνεχίζουν να σχηματίζουν ξεκάθαρα σχήματα και να προχωρούν μαζί σου για τριάντα και πλέον χρόνια, κρατώντας σε ακόμη σε εγρήγορση, με το ένα φρύδι διαρκώς σηκωμένο, ξέρεις ότι κάτι πολύ καλό συμβαίνει.
The Necks: ξεκίνησαν τη δισκογραφική τους πορεία με το ‘Sex’ του 1988 — μια πρώτη κυκλοφορία (και όχι η πρώτη ηχογράφηση) που ήδη χαράζει τα όρια του δικού τους σύμπαντος. Και φτάνουν σήμερα στο ‘Disquiet’: μια πρόσφατη (και όχι τελευταία) εμπνευσμένη κυκλοφορία. Ένα τριπλό CD, περίπου τριών ωρών, από τρεις Αυστραλούς μουσικούς που παίζουν πιάνο, μπάσο και τύμπανα (μεταξύ άλλων), και που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα πώς να ξεδιπλώνουν τον χρόνο μέσα από τα μανίκια και τις σημειώσεις τους.
Φυσικά και είναι jazz. Και αυτοσχεδιαστικό. Και τελετουργικό, avant-garde, διαλογιστικό, ανοιχτό όσο χρειάζεται για να το κατανοεί ο ακροατής, με ερμηνεία και διανόηση. Οι δίσκοι αυτοί δεν υπακούν σε γραμμική σειρά, δεν έχει νόημα η αρίθμηση. Το ‘Disquiet’ θα μπορούσε να είναι ο δεύτερος ή ο προτελευταίος τους δίσκος — έχει εκείνη την ιδιότητα των έργων που στέκονται έξω από τις χρονολογίες.
Είναι από τις περιπτώσεις όπου διαβάζεις το όνομα τους - The Necks και απλώς αφήνεις τις ώρες σου να χαράξουν μικρές εσοχές στη μνήμη, μέσα από τις ακροάσεις - τις αναμνήσεις - τα όνειρα και τη θολή πραγματικότητα. Το ‘Disquiet’ είναι βαθύ, με εναλλαγές και ατμόσφαιρα που επικρατεί σαν χειμωνιάτικη ομίχλη. Είναι χαοτικό και ταυτόχρονα ζωντανό, ένας ήχος που αναδεύεται αργά κι ασταμάτητα.
Είναι, με λίγα λόγια, το ‘Disquiet’. Ένας ακόμη κύκλος στο τελετουργικό τους — και ένας ακόμα λόγος να τους τιμάς.

1984

αδρανοηχή \ sonigrates

Μουσικές για ύπνο

Ο χρόνος του ύπνου δεν πρέπει να πάει χαμένος χωρίς μουσική υπόκρουση. Η ζωή είναι μικρή, ακόμα κι αν υπάρχουν κι άλλα περάσματα από τον κόσμο αυτό - αναλόγως τις αντιλήψεις και τα παραμύθια που πίστεψε ο καθένας κι η καθεμιά. Ξεπερνώντας το ιστορικό απόφθεγμα “με το ‘να μάτι ανοιχτό να κοιμάσαι” πάμε παραδίπλα στα αυτιά και τα κρατάμε και τα δύο ανοιχτά με μουσικά έργα κατάλληλα να διαγράψουν τις ημερήσιες κακουχίες και να διασκεδάσουν τη θνησιμότητα. Επιλεκτικές πολύωρες συνθέσεις του Charlemagne Palestine και ολόκληροι δίσκοι από τον Arvo Pärt, πρώιμα έργα του Terry Rilley, όψιμα έργα του Steve Reich, με προσοχή επιλεγμένα έργα του Klaus Schulze, το τρομακτικό σύνολο των έργων του Pete Namlook, το ίδιο σαφώς και για το ελάχιστα ηχογραφημένο του La Monte Young (αρκούν έξι ώρες ύπνου παράλληλα με το The Well-Tuned Piano), επιλογές από τον Tom Carter, εκείνα τα cdr των Bardo Pond, εκείνες οι ενενηντάρες κασέτες των Natural Snow Buildings, αυτονόητα αποδεκτά τα πολύωρα των Celer, ακόμα και sessions ή live των FSOL και Autechre, ή πειράματα προσωπικών δημιουργιών που αν καταφέρουν να σε κρατήσουν στο στάδιο των Αμερικανών-Αθηνέζων R.E.M. τότε τα κατάφερες, κέρδισες το χρόνο!
Όλα αυτά τα ονόματα με τις πολλές κυκλοφορίες δίσκων που αξίζουν τις συνεχόμενες πολύωρες ακροάσεις κατά τη διάρκεια του συνειδητού ή ασυνείδητου ύπνου αποδεικνύουν την τεράστια σημασία του θεσμού των άλμπουμ. Κάτι που ο σύγχρονος εχθρός Spotify προσπάθησε να απαξιώσει και οι υπόλοιποι μπαχαλάκηδες της ακρόασης τύπου Youtube καταστρέφουν με τις ασύδοτες καπιταλιστικές διαφημίσεις τους. Πίσω στο κυρίως θέμα πριν γίνει αναφορά στο έργο του Jandek και αρχίσουν οι αϋπνίες και οι αγόγγυστες συνταγογραφήσεις υπνωτικών χαπιών. 
Ετσι τυχαία κάπου εκεί ανάμεσα στα ανέμελα δροσερά απογεύματα και την αφύπνιση του εγκεφάλου ήρθε κι έπεσε σαν κουτσουλιά γλάρου από τον φθινοπωρινό ουρανό το πρόσφατο πόνημα των The Dwarfs Of East Agouza με τίτλο Sasquatch Landslide (να και κάτι καλό να ακούσω για τον τρέχον μήνα - τρις), μια κυκλοφορία της Constellation από τον Καναδά που στην αρχή της ιστορίας της οι δίσκοι των Do Make Say Think και Fly Pan Am ήταν εξαιρετική συντροφιά στον ύπνο. Η αλήθεια να λέγεται, για να καταφέρεις να έχεις άποψη για τις δουλειές του Alan Bishop και του Sam Shalabi είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσεις για ακροάσεις και ένα αρκετό μεγάλο μέρος του χρόνου σου για ύπνο. Ξεκινάς με αυτόν τον πρόσφατο και κατευθύνεσαι προς τα πίσω στα χρόνια σταματώντας μόνο στα High Tide In The Lowlands (2023), The Green Dogs Of Dashour (2020), Rats Don't Eat Synthesizers (2018) και The Dwarfs Of East Agouza / Bes (2016).
Όλα τα παραπάνω έχουν δοκιμαστεί πολλάκις. Δεν υπάρχει φόβος να τα δοκιμάσετε αρκεί να είστε μόνος / μόνη στο κρεβάτι. Είναι βέβαιο οπότε ότι θα σας δυσκολέψει να τα αξιολογήσετε και να τα ευχαριστηθείτε αν κοιμάστε με παρέα. Παρόλα αυτά υπάρχουν λύσεις. Ενδεικτικά αναφέρονται δύο: Α. Ακολουθήστε τη σύγχρονη τάση να κοιμάστε χωριστά και Β. Χαρίστε ωτοασπίδες στο έτερον ήμισυ σας. Η ζωή είναι μικρή και τα μουσικά έργα που αξίζουν να ακουστούν πολλά, πάρα πολλά…
Προτεινόμενο κομμάτι: The Dwarfs Of East Agouza - A Body To Match 

It's Never Over, Jeff Buckley (2025) Amy Berg

Pearl Jam Twenty (2011)

Library Music: April Orchestra Vol. 1, 2, 9, 31, 32, 34, 36-40

Unknown Artist / April Orchestra - Musique Pour Radio-TV, Vol. 1 (1974)

Unknown Artist – April Orchestra - Musique Pour Radio-TV, Vol. 2

Unknown Artist – April Orchestra Vol. 9 (1975)

Vol. 01-16 +

Patrick Vasori / Caravelli – April Orchestra Vol. 31 - Claviers Electroniques

Milan Svoboda / Martin Kratochvíl – April Orchestra Vol. 32

Unknown Artist – April Orchestra Vol. 34 (1980)

Francis Rimbert – April Orchestra Vol. 36 Présente Synthesizer

Various Artists – April Orchestra Vol. 37 (1981)

Roland Romanelli, Guy Bonnet, Jannick Top – April Orchestra Vol. 38

Unknown Artist – April Orchestra Vol. 39

Patrick Vasori - Caravelli – April Orchestra Vol. 40

April Orchestra +

Spare Chance - The One With The Smile (for Arthur Russell)

M_m'25

films: Small Things Like These ('24) Ιρλανδία, τα μικρά μυστικά κι οι άνθρωποι που δεν τα θάβουν / Here ('24) Αμερική, μία γραφική απεικόνιση της κάθε ζωής εδώ / Nowhere Special ('20) Ιρλανδία, ένας μόνος πατέρας που πεθαίνει και πρέπει να επιλέξει που θα αφήσει τον γιο του / Flow ('24) ζώα σε πλημμύρα Animation / Good One ('24) Αμερική, πατέρας και κόρη μέρες στη φύση / The Remarkable Life of Ibelin ('24) άγνωστη ζωή νεκρού νεαρού gamer / Lola ('23) Αγγλία στον πόλεμο, χωρίς σωτηρία καμιά / Nosferatu ('24) στον πέμπτο όροφο, μνήμες Δράκουλα / Ghostlight ('24) αληθινά καταθλιπτική Αμερική, Romeo ήταν ο γιός που αυτοκτόνησε / Memoir of a Snail ('24) Αυστραλία, η ζωή αφού πετάξεις τα σαλιγκάρια σου / Joy ('24) Αγγλία, το όνειρο της χαράς (παιδιά του σωλήνα) ενάντια στους υπόλοιπους / Sometimes I Think About Dying ('24) Αμερική, κλειστοί άνθρωποι, ανοιχτοί, κατάθλιψη και spreadsheets / Do Not Expect Too Much from the End of the World ('23) Ρουμανία, μην περιμένεις τίποτα - ασπρόμαυρο κυριολεκτικά / All We Imagine as Light (2024) Ινδία, κακό / Severance (Apple Series '25) πάρε καλή πρώτη, φτιάξε μέτρια δεύτερη / Harold and Maude (1971) κοινωνικό γεγονός οι κηδείες / The Teacher Who Promised The Sea ('23) Ισπανία, οι άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι / The Brutalist ('24) Υπερεκτιμημένη πολύωρη μετριότητα / Adolescence (mini series '25) UK, σκέψη για social & update σε ανθρώπινες (οικογενειακές) σχέσεις / Passengers ('16) sci-fi love story / From (series '22-24) ζόμπι ορ νοτ, χίαρ γουί καμ / Cassandra (mini series '25) γυναικείο ρομπότ από τα 70s τα γαμάει όλα / Song to Song (2017) romantic + boring Malick / The Doors (1991) τα χρόνια της κορύφωσης / Cunk on Earth (mini series '22) ρωτήστε άφοβα / Torn - Alex Lowe (2021) ο ορειβάτης πατέρας χάθηκε + ορειβάτης φίλος που πήρε τη θέση του / Blink (2024) μια οικογένεια που χάνει το φως της / Το Φοινικικό Σχέδιο (2025) Wes Anderson, κίτρινο στο υπόγειο του Βακούρα / Inside the Yellow Cocoon Shell ('23) Vietnam / The Ballad of Wallis Island ('25) το ονειρικό gig στην παραλία σου / The Salt Path ('24) σε συνέχεια του βιβλίου φέτος... δρόμος.

Io Capitano ('24) / Driving Madeleine ('22) / One Life ('24) Anthony Hopkins / The Girl With the Needle ('24)

music:

BO NINGEN - The Holy Mountain Live Score (24)
Who Let The Dogs Out? - Lambrini Girls (01/25) gay angry punk sluts from Brighton

Ethel Cain - Perverts (01/25) slow folk ambient core woman from Florida

Weft - Blue Lake (01/25) Denmark, μου λείπεις Jack Rose...

Wolf Eyes x Anthony Braxton - live (01/25) ε, ναι ρε! γιορτή!!!

William Maranci - Gazpacho (01/25) plunder'till_u_die

Följd - Civilistjävel! (02/25) σουηδικές ατμόσφαιρες

Kind Regards by Oren Ambarchi & Eric Thielemans (02/25) κιθαρίτσες, ηχάκια...

Wish Defense by FACS (02/25) US ποστ πανκ; ιδιο με τοτε / better one being ... 

Thalia Hell by NUNSLAUGHTER (02/25) never tired

Constant Noise by Benefits (03/25) επιστροφή...

Hard Times Furious Dancing by Snapped Ankles (03/25) κι άλλη...

Contrary Motion by Scanner & Nurse with Wound (03/25) και μια ακόμη!

MANNHEIM HBF by Shit and Shine (03/25)

CRYO by Alex Zethson / Nikos Veliotis (03/25)

Birthmarks by Bambara (03/25) αμερικανικη ποπ / check also 

Lonely People with Power - Deafheaven (03/25) ροζ metal

Wheels of Ömon by KUUNATIC (04/25) Japanish freak psych

OST by BIG|BRAVE (04/25)

Le Sacre Du Soleil Invaincu - Neptunian Maximalism (04/25) birthday -4 thnx!

CHIME OBLIVION by John Dwyer (04/25) my dinosaur 

Décollage by The Underground Youth (04/25) δεν είν' πολύ κακό καλέ

Once Within a Time - film / music

electriss by kiwanoid (04/25) electro lovely pop

Heritage by Structure (04/25) heavy doom 🖤

Luminous Spheres by Spiritual Slum (05/25) NZ heavy synth no wave (KGLW drummer t-shirt)

Pyhä Kuilu by Entheomorphosis (05/25) Finland heavier doom 🖤

The Bombing of Pan Am 103 by Mogwai (05/25) όταν η πληρωμένη μουσική είναι better

Phantom Island by King Gizzard & The Lizard Wizard (06/25) αχ...x3

Metallic Life Review by Matmos (06/25) χμ...

More - Pulp (06/25) καλώς τον

MIRFIELD by Council Estate Electronics (06/25) JK 4 ever industrial/dub

Black Signs of Bestiality by Thromvosis (06/25) τα καρντάσια

thermal narrative report by NEW MEXICAN STARGAZERS (06/25) τι ωραία καλοκαιρινή κασετούλα

But remember what you have had - Stephen O'Malley (06/25) στα συγχωρώ όλα! μπράβο

Processed World by Iceman Junglist Kru x Degradation (06/25) split beats noisy υπέροχοι και πάλι

Adventure by Half Japanese (07/25) έκπληξη! είναι καλό

Louhi by Pharaoh Overlord (07/25)

Land Back by The Myrrors (08/25) european rock

ABOMINATION REVEALED AT LAST by Osees (08/25) δεν σε βαριέμαι ποτέ Γιάννη μ'!

Dim Probs by Gruff Rhys (09/25) Welsh Welsh Welsh Welsh POP!

Only A Mother - Riding White Alligators '87 & The Romantic Warped '89 avant/psych/folk/lofi/love!

Dark Buddha Rising - doom black drone heavy Finland

Το Φοινικικό Σχέδιο / The Phoenician Scheme (2025) Wes Anderson

Μπορεί ένα υπόγειο να γεμίσει χρώμα; Yes It Is!

j5 - melophobia

Spiritualized : Pure Phase 1995-2025 (London)

Painting the Horse's Nose in the Wrong Place - Alan Jenkins and The Kettering Vampires (2024)

Η νέα κυκλοφορία ενός ακόμα δίσκου του Alan Jenkins είναι σαν την επίσκεψη του φίλου από τα παλιά. Όποια κι αν είναι η συγκυρία, καλή στιγμή ή δύσκολη, μεταξύ προγεύματος ή δείπνου, χρειάζεται ελάχιστος χρόνος για να βρεις τη διάθεση να απολαύσεις μερικά λεπτά με τον παλιόφιλο. Ενίοτε ο χρόνος δεν έχει σημασία και τα λεπτά γίνονται μερικοί διπλοί δίσκοι με επιπλέον διάρκεια. Δεν χρειάζεται να απαριθμήσω τα πολλά μουσικά σχήματα που έχει δημιουργήσει τα τελευταία πενήντα χρόνια, είναι η στιγμή να ασχοληθώ μόνο με τους Kettering Vampires και την πιο πρόσφατη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους Painting the Horse's Nose in the Wrong Place. 

Η σουρεαλιστική διάθεση που μας συντροφεύει όλα αυτά τα χρόνια είναι ξεκάθαρη από τον τίτλο ακόμα. Είκοσι οκτώ συνθέσεις, κάποιες με στίχους - κάποιες χωρίς, ούτε μία όμως δίχως ταυτότητα, ούτε μία που δεν θα με κάνει να αλλάξω πλευρό ή ανασηκώσω το αριστερό μου βλέφαρο έστω για τρεις φορές. Ο Alan Jenkins είναι ο λόγος για τον οποίο κανένας νέος δεν θέλει πια να πιάσει μια κιθάρα ή τις μπαγκέτες από ένα σετ ντραμς και να αρχίσει να στίβει το μυαλό του για έμπνευση ή άλλα σημεία του σώματός του για ενέργεια. Παρακαλώ αν υπάρχει κάποιο θέμα με την επιλογή του φύλου που χρησιμοποιείται παραπάνω ως παράδειγμα αλλάξτε ποικιλοτρόπως μόνοι σας. Είστε ελεύθεροι να ψηφίζετε, μπορείτε να κάνετε και αλλαγές. Και εξηγούμαι… σε καμία περίπτωση δεν είσαι αναγκασμένος να καταλάβεις τι τραγουδάει ο Alan, τι παίζει ο Alan, τι υπονοεί εκείνη η υποδιαστολή πριν το ρήμα, δεν απαιτεί εξηγήσεις στα εξώφυλλα και στους τίτλους. Ο Allan στοιβάζει τα όνειρά του με λέξεις και ήχους και εσύ είσαι απέναντι, δίπλα, μέσα, με στόχο ζωής να ερμηνεύσεις με βάση τα δικά σου συναισθήματα, τις προσωπικές εμπειρίες και ανάγκες. Αυτή είναι η δυσκολία με τον σημερινό μουσικό που έχει όλα τα εργαλεία, τόσο χειροπιαστά όσο και τεχνητά και είναι κοινωνικά υποχρεωμένος να εξηγήσει τις σκέψεις του (αν έχει) και να τις βάλει σε μία επιτρεπτή και αποδεκτή σειρά (αν μπορεί). Ενώ ο Alan είναι έτοιμος να απαντήσει στους CEO της προσωπικής του δισκογραφικής εταιρείας (Cordelia Records) αρχικά με ενθαρρυντικά σχόλια: Your Works are so Peculiar, στη συνέχεια με τον κρυπικό τρόπο του: I am the Socket, σε περίπτωση πολυεθνικού δακτύλου θα πει: Mit Unserer Liebe, θα κάνει σε κάθε υπόθεση ερωτήσεις του τύπου: Shall We Change Our Insect T-Shirts, θα βοηθήσει στους υπολογισμούς: Calculating the Age of Bread, φυσικά και θα δώσει απλές απαντήσεις: Eight Women Named Aeroplane αλλά και πιο σύνθετες: Alphabetical List of Human Flies, ενώ στο τέλος θα επέλθει η λύτρωση με ξεκάθαρο τρόπο: Featherless Ostriches / Bioengineered Christ Fishes. Αν υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία ότι και αυτός ο δίσκος είναι μια απλή αποτύπωση με τον τόσο do-it-yourself τρόπο του, τότε κάτι δεν αντιλαμβάνεστε καλά από όλα αυτά που συνέβησαν από τη μέρα της γέννησης, συμβαίνουν αυτές τις στιγμές και θα συνεχίσουν και μετά την ταφή ή καύση. 

Νομίζω ότι καταλαβαίνω τη σύγχυση όταν προκαλείται τριγύρω μου. Πάλεψα με τον εσωτερικό μου εαυτό όταν βγήκε ένας ακόμα άριστος δίσκος (διπλός φυσικά) πριν λίγο καιρό με τον τίτλο Notes on the Life Cycle of the Quantum Mouse από τον Alan. Και τα κατάφερα να μην αποκαλύψω τίποτα τότε σε τρίτους. Αυτή τη φορά, η αλτρουιστική δύναμη της πολιτισμικής μοιρασιάς με ξεπέρασε. Προσπάθησα, αλήθεια το έκανα, κάθε φορά όμως ζωγράφιζα τη μύτη του αλόγου σε λάθος μέρος. Δεν έφταιγα εγώ, τα άστρα ευθυγραμμίστηκαν σ’ αυτή την πρόσφατη επίσκεψη του εγγλέζου απ’ τα παλιά και όλα έγιναν... σχεδόν μπλε. 

and now, a message from our sponsor:

The Teacher Who Promised The Sea (2023)

ένας δάσκαλος που θέλει να μετατρέψει τους μαθητές σε συγγραφείς, δημοσιογράφους και ποιητές... να μετατρέψει; όχι, να ελευθερώσει, να τους δείξει τη θάλασσα κι έπειτα να πετάξουν - ανάμεσα σε βαρίδια, γονείς, εκκλησία, κράτος, πολιτικούς, καταστηματάρχες, υποχρεώσεις που δεν τελειώνουν, υποχρεώσεις που σε κρατάνε δέσμιο. τα παιδιά πρέπει πρώτα να είναι παιδιά, να έχουν όνειρα, να είναι ελεύθερα. αισθάνεσαι ένα κενό που δεν βρήκες ποτέ έναν δάσκαλο πραγματικό, παρόλα αυτά ο τόπος σου είναι γεμάτος ομαδικούς τάφους, νεκρών και ζωντανών. ο φόβος με το χειροκρότημα των όπλων και των παπάδων μπορεί να νικήσει το πλήθος, μέχρι που όλοι οι άνθρωποι να είναι αδύναμοι και δίχως σκέψη.

Barn (2021)

(​μ​ι​α μ​έ​ρ​α​) Ό​ν​ε​ι​ρ​α​, Φ​ι​λ​ο​δ​ο​ξ​ί​ε​ς​, Ε​π​ι​θ​υ​μ​ί​ε​ς κ​α​ι Φ​ό​β​ο​ι

είκοσι τέσσερα: συνειδητοποιήσεις και μεταμορφώσεις για να περάσετε μια μέρα

ή

μόνο (μια μέρα), Όνειρα, Φιλοδοξίες, Επιθυμίες και Φόβοι

Κάποιες ηχητικές ενότητες παίρνουν χρόνο, χρειάζονται τις ανάσες τους, δημιουργούνται παράλληλα, ενώνονται, σβήνουν κάποια ίχνη, σκιαγραφούν νέες κατευθύνσεις και κρατούν συντροφιά τις μέρες και τις νύχτες. Το/τα είκοσι τέσσερα ήταν στο μυαλό μου χρόνια πολλά. Αυτό που ήθελα ήταν παράλληλα με το άλλο μεγάλο χρονικά σχέδιο που λέγεται Ύπνος (Hypnos) να ετοιμάσω τη μουσική που θα μπορεί να με συντροφεύει μια ολόκληρη μέρα. Τους ήχους που δεν θα κυριαρχούν, θα βοηθάνε στη συγκέντρωση και στη μεταμόρφωση αυτών που πατάνε στο τσιμεντωμένο χώμα στους άλλους που είναι γεμάτοι όνειρα, φιλοδοξίες, επιθυμίες, φόβους και στίχους ποιητών. Τα είκοσι και δύο κομμάτια / ώρες ετοιμάστηκαν στο διάστημα 2020 με 2024. Θεώρησα πολύ σημαντικό να δέσω αυτό το έργο με το παρελθόν κι έτσι οι ώρες 16.00-16.59 και 17.00-17.59 είναι ουσιαστικά το Όνειρο Δίχως Τέλος (Sueño sin fin) από το 2016. Επίσης η ώρα 09.00-09.59 κυκλοφόρησε ως Both new directions at once το 2023. Κάθε κομμάτι διαρκεί μια ώρα παρά ένα δευτερόλεπτο, αυτό το δευτερόλεπτο χρειάζεται για να ξεκινήσει η επόμενη ώρα. Δεν προτείνεται η ακρόαση σε υψηλή ένταση, αντιθέτως έχει ετοιμαστεί για να ακούγεται σε χαμηλή κλίμακα, πάντα αντίστοιχα με τους υπόλοιπους ήχους θορύβους στο περιβάλλον. Μπορεί να ξεκινήσει από οποιοδήποτε σημείο ταιριάζει με την πραγματική ώρα. Τα νυχτερινά κομμάτια είναι δυνατόν να συντροφεύσουν καθόλη τη διάρκεια του ύπνου. Εγώ το έχω κάνει αυτό κι ήταν ένας από τους λόγους που άργησε τόσο η ολοκλήρωση του είκοσι τέσσερα. Τόσο η δημιουργία όσο και η κάθε επεξεργασία των κομματιών έγινε ακριβώς στις ώρες τις οποίες αναφέρονται. Οι διαφορετικές εικόνες που ντύνουν τις πρώτες ώρες αποτελούν πρώιμες καλλιτεχνίες σε σπήλαια όλου του κόσμου. Οι επόμενες είναι αποκαλυπτικές και πολύχρωμες, σχεδόν φανταστικές ή αστρονομικές, φαντασιώσεις κι αποτυπώσεις της ανθρωπότητας σε λιθογραφίες του 19ου αιώνα. Προς το τέλος είναι το τίποτα ή και τα πάντα. Το/τα είκοσι τέσσερα ολοκληρώθηκε και δεν θα είναι ποτέ ολοκληρωμένο! Είναι μόνο κάποιες ηχητικές συνειδητοποιήσεις κι ανθρώπινες μεταμορφώσεις για να περάσετε μια μέρα ή περισσότερες.

Δημήτρης Τσιρώνης : π / ν

released December 31, 2024