...πού και πού κοιτάω ψηλά,
Σε προσέχω μην πέσεις...
μετά ψάχνω να μαζέψω
τα απομεινάρια που ξέχασαν,
θα συνεχίσω,
μέχρι να καταλάβω,
ότι τα τελείωσεις όλα.
...που και που θέλω να κοιτάω πιο ψηλά,
αλλά πάντα σκοντάφτω στο ταβάνι...
αυτό που βάλανε τόσο χαμηλά...
δεν φταίς Εσύ,
άλλοι δεν Σε μελέτησαν.
ούτε κι εγώ...
(έχω χρόνο;)