Αν άγγιζες μονάχα την καρδιά μου,
αν ακουμπούσες το στόμα σου πάνω στην καρδιά μου,
το λεπτοκαμωμένο στόμα σου, τα δόντια σου,
αν ακουμπούσες τη γλώσσα σου σαν ένα βέλος πορφυρό
εκεί που η σκονισμένη καρδιά μου χτυπάει,
αν φύσαγες μες στην καρδιά μου, κοντά στη θάλασσα,
θρηνώντας,
θ' αντιλαλούσε μ' ένα θόρυβο σκοτεινό,
μ' έναν ήχο από τροχούς υπνωμένου τρένου,
ωσάν νερό τρεμουλιαστό, ωσάν φθινόπωρο σε φύλλα...