Ναι, είχαμε μάθει σκάκι. Θυμάμαι κάποτε υπήρχαν και κάτι σαν λέσχες που στέλνανε οι γονείς τα παιδιά τους να μάθουν και να παίξουν αυτό το παιχνίδι σκέψης και στρατηγικής. Μετά η Εθνική Ομάδα κατέκτησε το Ευρωμπάσκετ, μετά ήρθαν τα χρόνια του "Δώστα όλα!", fast food και fast forward ήρθε το Ευρώ, η Ολυμπιάδα, η Eurovision, το Euro το ποδοσφαιρικό και τώρα μια σειρά στην πλατφόρμα να μας θυμίσει ότι ναι... σε αυτό χρησιμεύουν τα άσπρα - μαύρα τετραγωνάκια από την έξω μεριά του τάβλι.
Όμορφα σκηνοθετημένη, χωρίς ευτράπελα, χωρίς ευκολίες σκηνοθετικές και κυριολεκτικές σωματικές αποκαλύψεις, μία μικρή σειρά που σε κάνει να θες να δεις όλα τα επεισόδια στη σειρά και να παίξεις τις παρτίδες. Φυσικά το ξεπερνάς γιατί τα δάχτυλά σου είναι λαδωμένα από τα πατατάκια με τη ρίγανη κι επίσης που να ψάχνεις τώρα εκείνο το ορθογώνιο κουτί που το κουβαλάς σε κάθε διακοπές μαζί σου. Το μόνο σίγουρο και προσωπικά επιβεβαιωμένο, από εκείνα τα χρόνια που παίζαμε συνεχόμενες παρτίδες δίπλα σε ένα νοικιασμένο πιάνο με ένα φίλο (που τώρα χαθήκαμε κι ας τριγυρνάμε κατά καιρούς στην ίδια πόλη των παιδικών μας χρόνων) είναι ότι όσο κι αν παίξεις, ότι αποτέλεσμα κι αν έχει (ψιλό-αδιάφορο αυτό) το κεφάλι σου είναι άδειο μετά κι είσαι έτοιμος για μια ακόμη παρτίδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου