Μια φορά κάθε 70,6 χρόνια συμβαίνει αυτό κι εσύ κάθεσαι κι αναπνέεις με τις ώρες ρωσικό οξυγόνο. Συνδέεις μηχανήματα και δεν μπορείς να πας να κάτσεις σε κάποιο απ' τα σύγχρονα καφενεία που είναι πολύ φθηνά για τα πολλά λεφτά που 'χεις. Δηλώνεις πως δεν μπορείς χωρίς τη δουλειά σου. Παίρνεις και σύνταξη απ' το δημόσιο. Έστειλες και τα κορίτσια σου να γίνουν επιστήμονες της υγείας στη Βουλγαρία κι εύχεσαι να πεθάνει εγκαίρως η νονά της μιας σου κόρης για να τα πάρει όλα. Όλα! Τα θέλεις όλα. Κι ο παντοδύναμος και καλοκάγαθος πιστεύεις ότι στα έδωσε και θα καταφέρεις να γίνεις υπεραιωνόβιος για να τις δεις και τις δυο να βγάζουν κι αυτές πολλά λεφτά και ν' αναπνέουν τον αέρα μέσα από μπουκάλες. Μου θυμίζεις έναν καλλιτέχνη...
Για την ονομαστική σου εορτή φέτος λέω να μην κάνω τίποτα παραπάνω από μια ευχή... Να ανέβεις στο ψηλότερο σκαλί γιατί το 'χεις ανάγκη κοντέ μου 'τα καλά και συμφέροντα' καημένε. Μου θυμίζεις έναν αριστερό καλλιτέχνη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου