Πρώτη φορά στα τέλη των 90s, να κατεβαίνω από το τρένο και να βρίσκομαι στο υπόγειο του Piccadilly Circus ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμύρια δίσκους, να ψάχνω τους Nine Inch Nails που μου λείπουν, να συγκινούμαι, να είμαι ευτυχισμένος. TOWER ίσως κάπου πρόσφατα έπεσα πάνω στην κίτρινη σακούλα με τα κόκκινα γράμματα. Πάνω κάτω στους ορόφους, ένα νέο παιδί να σαλιαρίζει με απίθανο όγκο μουσικής, σε βινύλιο και σε CD, λίγες κασέτες είχαν μείνει τότε, κι όλα αυτά δίπλα στο Soho και το τεράστιο HMV. Πέρασα πανέμορφα κι ευτυχισμένα και μάλλον αυτές ήταν οι στιγμές του shoping therapy για μένα, All Things Must Pass όμως όχι κατά George Harrison αλλά κατά Jesus & Mary Chain. Ποτέ ξανά δεν έζησα ευτυχία από αντικείμενα όπως εκείνες οι μοναχικές και βασιλικές βόλτες, χωρίς καμία πίεση, στα μουσεία των ημερών μου και του αιώνιου καιρού μου. Δεν ήταν καθόλου φαστ πάντως :-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου