Black Mirror S1E2 - Fifteen Million Merits (Dec 11, 2011)

Watchmen (2009)

Αγγελία ν. 341/657 - σε αναζήτηση νέας κατοικίας στον κόσμο αυτόν

Αγαπητό μου ημερολόγιο, το μόνο που βρήκα ήταν αυτό (ότι κατάφερα να απομνημονεύσω δηλαδή, σαν ποίημα στο Δημοτικό Σχολειό). Υπερ-ΑΝΩ ΠΟΛΗ, περιοχή μεσαία Πορτάρα κοντά στην Μονή Βλατάδων (θα μου κάνει καλό, πιστεύω… ελπίζω…), διαμέρισμα 1ος/ισόγειο - σχεδόν ανώγειο (δεν το βλέπει ήλιος, αλλά έχει μια κολώνα της ΔΕΗ ακριβώς μπροστά) με μικρή κουζίνα-καθιστικό, δύο δωμάτια (σχεδόν) με μπάνιο - αποθήκη και μεγάλη βεράντα (στο πεζοδρόμιο). Ατομική θέρμανση - ζεσταίνει μόνο έναν. Πλήρως ανακαινισμένο (όταν το νοικιάσω). Καινούρια κουζίνα και μπάνιο playmobil, κουφώματα αλουμινίου κλεμμένα απ’ τη Σχολή Κωφών, σίτες, θωρακισμένη πόρτα με μόνιμο το κλειδί απ’ έξω. Πάτωμα πλακάκι, σπασμένο. Τέντα, τρύπια. Μπαινοβγάινοντας στην οικοδομή κατεβαίνουμε έναν όροφο και στην αλλη πλευρά μετά από 13 σκαλοπάτια είναι σχεδόν 1ος όροφος. Σαν ρετιρέ. Ηλιόλουστο (το χωριό της γιαγιάς στο Ν. Κιλκίς), ήσυχο, χωρίς ποντίκια και μία μόνο σαύρα, εκείνη που ‘δωσε έμπνευση στον μακαρίτη τον Τζίμη. Σε πολύ καλό σημείο. Σε πάρα πολύ καλό σημείο. Σε εξαιρετικά πάρα πολύ καλό σημείο. Σε άριστο κι εξαιρετικά πάρα πολύ καλό σημείο. Σε σημείο G. Πολύ εύκολο πάρκινγκ μπροστά σε κάδο ή διάβαση πεζών ή ράμπα αναπήρων. Έχει πρόσβαση σε μελλοντικό σταθμό μετρό και σε στάσεις λεωφορείων, Νο 23 και 28 και γενικά εύκολη πρόσβαση στο κέντρο, περίπου σε 52 λεπτά χαλαρού τρεξίματος. Από πάνω περνάνε συνέχεια αεροπλάνα προς Ευρωπαικές χώρες και μια φορά την εβδομάδα ένα κόνκορτ. Κατάλληλο για οικογένεια αλλοδαπών, εργαζόμενους με χαμηλό εισοδηματικό προφίλ, ιδανικό για φοιτητές - παιδιά ανέργων. Άμεση πρόσβαση στο κέντρο μέσω βιντεοκλήσης, τα πανεπιστήμια μέσω τηλεκπαίδευσης και τον περιφερειακό. Όχι κατοικίδια και φίλαθλοι. Η πρόσβαση μέσω της ουράς κομήτη απαγορεύεται. Αμεσα διαθέσιμο κατόπιν συστατικής επιστολής προηγούμενου σπιτονοικοκύρη και απόδειξη συμμετοχής στα κοινόχρηστα. Αποκλειστικά σοβαρές προτάσεις εκτός κι αν είστε η Γιωργία (ξέρει αυτή).

Πληροφορίες δίνονται μόνο τηλεφωνικώς (όχι mail για να μην υπάρχουν ενδείξεις και το κορμάκι σου θα ψάξω πόντο - πόντο), ώρες γραφείου κτλ… Καλό είναι να έχετε κάνει εμβόλιο κι αγιασμό νωρίτερα γιατί στο οίκημα δεν επιτρέπονται αυτά τα πράγματα του Βελζεβούλη. Netflix κλεμένο παρέχεται κατόπιν ενός πακέτου τσιγάρα το μήνα.

ΜΜΜΔ & Alem - L'Âge De L'Absolutisme (2021, Antifrost)

Περιδιαβαίνω τα ράφια της βιβλιοθήκης... υπάρχουν ακόμα βιβλία στο έτος 2021. Υπάρχουν και κασέτες και βινύλια και μόδες που επαναλαμβάνονται σαν τα κύματα να σπρώχνουν τα έτη απ' τη μπαρόκ αρρωστιάρα κατάσταση του τώρα στο βόμβο και τις δονήσεις από έγχορδα και θύμησες. Σ' αυτή την εποχή του απολυταρχισμού νιώθω περισσότερο από ποτέ να πρέπει να δώσω σημασία στις λεπτομέρειες, να μην αφήσω τίποτα να ξεφύγει. Κι αυτές οι χαμηλές συχνότητες με κρατάνε ζεστό όσο χαίρομαι που... υπάρχουν ακόμα τέτοιες μουσικές στο έτος 2021.

The Conversation (1974)

 

40 - 50 χρόνια νωρίτερα, τα πάντα μπορούσαν να καταγραφούν, όλοι να παρακολουθούν όλους, οι ήχοι σου να είναι το soundtrack άλλων αυτιών. Ένας πρόλογος δέκα χρόνια πριν την προφητεία εμφάνισης του 1984. Η τεχνολογία που ο κόσμος αγνοούσε στα χέρια επιδέξιων διαχειριστών ζωών. Καμία διαφορά. Τότε τυλίγανε τις συσκευές καταγραφής ήχων σε χαρτοσακούλες από ψώνια, σήμερα αγοράζουμε πανάκριβες συσκευές για να μπορούμε να μας παρακολουθούνε. Το τίμημα...

Death of the Sound Man (2017)

 

Mr Foley (2009)

 

sILENCE - sEXY

Silence dominated “experimental film” of the 1960’s. Sound or musical accompaniment was often dismissed as illustrative, manipulative or redundant. Instead, a return to the experiments of early cinema, concentrated on rhythm, structure and material and thereby considered film’s potential as an art form with its own unique grammar.

Luke Fowler - A Grammar For Listening Parts 1-3, 2009

A Grammar For Listening Parts 1-3, 2009

3 x 16mm films, stereo sound. with Lee Patterson, Éric La Casa and Toshiya Tsunoda

TRANSITIONAL WORDS

In his article on the ‘acousmatic’, Pierre Schaeffer introduces a major philosophical premise of musique concrète. The concept of the acousmatic, a term Schaeffer gleans from the Larousse dictionary, is invoked through an aphorism: the story of Pythagoras lecturing to his disciples over a five year period, hidden from view, with his voice projecting from behind a curtain.Thus, the acousmatic is a sound event or phenomena stripped of external (and visual) reference.The apparent zeal with which Schaeffer appropriated this term for his own rhetoric cannot be fully understood without first appreciating the conditions that gave rise to the birth of this radical new music.Indeed musique concrète was perhaps the first musical form that fully disposed with the cult of celebrity.It eschewed the holy trinity of conductor, performer and musical instrument, and replaced these roles with the tools of the microphone and tape recorder, and the resultant sound disseminated either through the then-emerging technology of radio, or via concerts featuring multiple loudspeaker diffusions.

I’m prepared to assert, speaking from a Scottish perspective, that the radicality of this act has yet to be fully rehearsed.What I and many other artists are attracted to in musique concrète is Schaeffer’s idea of ‘reduced listening’, a term that encourages the listener to focus on the phenomenal characteristics of sound (as opposed to its musical or cultural significations), a focus that results in a richer experience of music and its constituent parts (sonorous objects).Schaeffer also emphasises the need to describe and analyse the collective ‘subjectivity’ of sound objects, which leads one to a deeper, universal understanding of the nature of sound.It is not without due caution, then, that I set about making a cycle of films which took the complex act of field recording as a starting point.Upon establishing my collaborators for these films —Lee Patterson, Éric La Casa and Toshiya Tsunoda (an incomplete Part 4 was also shot with Sean Meehan) — I put forward a number central questions: to what degree could Schaeffer’s ‘reduced listening’ (a concept that seems to be one of the central tenets of field recording) be achieved when ‘accompanied’ by the moving image; would the moving image become superfluous, a mere visual banality, or could it give sound more depth; could there then be a ‘reduced viewing’, a viewing which renounces the usual secondary status of sound in film, in order to establish equal footing with that of the image; is there an underlying political and social reality repressed by the field recorder in the act of gathering their exotic sound souvenirs; can the union between sound and image cast a light on the fraught ecology of our present condition? Such enquiries hint at the complex realities underneath the surface of Schaeffer’s ‘pure listening’.In ‘The Despotism of The Eye’, Irish Poet and critic Tom Paulin recounts an early childhood memory of listening to a haunting whistling sound while lying awake in bed and being mesmerised by the beauty of the ‘acousmatic’ experience.As an adult, he later discovers the origin of this sound phenomenon to be the wind blowing through the metal fence posts in Ormeau Park, Ireland.He comments that sounds can have all sorts of ontological meanings, adding, “it is to do with our dwelling in the world, our being.It is to do with, as it were, our ontology of relationship, which we have with the entire universe”.

Luke Fowler

τηλέφωνο κάθε Μάη κι Οκτώβρη

Μια φορά κάθε 70,6 χρόνια συμβαίνει αυτό κι εσύ κάθεσαι κι αναπνέεις με τις ώρες ρωσικό οξυγόνο. Συνδέεις μηχανήματα και δεν μπορείς να πας να κάτσεις σε κάποιο απ' τα σύγχρονα καφενεία που είναι πολύ φθηνά για τα πολλά λεφτά που 'χεις. Δηλώνεις πως δεν μπορείς χωρίς τη δουλειά σου. Παίρνεις και σύνταξη απ' το δημόσιο. Έστειλες και τα κορίτσια σου να γίνουν επιστήμονες της υγείας στη Βουλγαρία κι εύχεσαι να πεθάνει εγκαίρως η νονά της μιας σου κόρης για να τα πάρει όλα. Όλα! Τα θέλεις όλα. Κι ο παντοδύναμος και καλοκάγαθος πιστεύεις ότι στα έδωσε και θα καταφέρεις να γίνεις υπεραιωνόβιος για να τις δεις και τις δυο να βγάζουν κι αυτές πολλά λεφτά και ν' αναπνέουν τον αέρα μέσα από μπουκάλες. Μου θυμίζεις έναν καλλιτέχνη...

Για την ονομαστική σου εορτή φέτος λέω να μην κάνω τίποτα παραπάνω από μια ευχή... Να ανέβεις στο ψηλότερο σκαλί γιατί το 'χεις ανάγκη κοντέ μου 'τα καλά και συμφέροντα' καημένε. Μου θυμίζεις έναν αριστερό καλλιτέχνη...

Archive81 (2022)

 

-Έχεις εκείνες τις βιντεοκασέτες ρε από τότε;

-Τι να τις κάνεις ρε ρακοσυλλέκτη;

-Αυτός δες ρε τι κάνει με footage απ' τα 80s!

-Αυτά τα κάνω κι εγώ ρε!!!

-Φάκ γιου ένι γουέι.

Brazen (2022)

Επιτυχημένη απόπειρα ξερασματικού σεναρίου κατασκευασμένου από σύστημα ΑΙ που τροφοδοτήθηκε με εκατοντάδες σειρές Αμερικανικής 80s κουλτούρας και ΛατινοΑμερικανικής 90s τεχνικής. Αυτός είναι ένας τρόπος να καταστρέψεις τις οποιαδήποτε καλλιτεχνικές ανησυχίες των ανηλίκων και θυμήσεις υπέργηρων θεατών αυτής της πλατφόρμας. Για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει σωτηρία.

melophobia | μελωφοβία - Phantasmagoria in P(eople)

ÆroDrone α' | apátheıa

Going in Style (2017)

The House (2021)

melophobia : "Words, Words, Words (The Living Lie)"

Mediterranean Nocturnes S02E03

The Chestnut Man (2021)

Σουρεαλιστική Ανισότητα

 Έλα να κρυβόμαστε όλοι...

Με τάξη ν' εναποθέσουμε τις πιο απλές μας σκέψεις που κατεγράφησαν ως μύχιες κι έπειτα ν' ανοίξουμε μια συσκευή για παρέα. Δεν έχει φύλλο αυτή για να κρυφτεί. Ο χρόνος περνά. Τικ Τακ. Δεν είναι παρά τα σήματα καπνού που στ' αποστειρωμένο και αρρωστοφοβικό σήμερα μας δεν τα βλέπεις. Κι αυτή η αδυναμία σου δεν μετριέται με δέκατα. Και το χειρότερο;

Δημήτρης Τσιρώνης | Βύρων Κατρίτσης - Απείθαρχοι, Εκλεκτοί και Δεδιωγμένοι

Dimitris Tsironis | Δημήτρης Τσιρώνης - Candles

Δεν απαγορεύτηκαν τα ρεβεγιόν Παραμονή Πρωτοχρονιάς

Θυμάμαι την αρχή κι ας μη δίνω σημασία στων άλλων τις λεπτομέρειες. Πρέπει να 'τανε πριν είκοσι και βάλε χρόνια. Hardcore, Crust και Punk. Διανομή ανεξάρτητων εντύπων (είχα αφήσει κι εκείνο το βιβλιαράκι μου με τους Agathocles στον Δημήτρη), δίσκοι που έβγαζαν οι μουσικοί μόνοι τους, θόρυβος, αφίσες, μυρωδιές και μπύρα Βεργίνα. Μου αρκεί το πόσο απίθανα περνούσα για να ξεχάσω τις καθυστερήσεις. Υπήρξαν βράδια που πήγα και γύρισα (100 και βάλε χιλιόμετρα) κι άκουσα μόνο τις κασέτες στο ηχοσύστημα γιατί ποτέ δεν βγήκαν τα συγκροτήματα. Ήταν εκείνο το μαύρο πανό μάλλον που με κρατούσε ενθουσιασμένο: "Αν πολεμήσεις / παλέψεις μπορεί να χάσεις, Αν δεν πολεμήσεις / παλέψεις έχεις ήδη χάσει."

Πήγα με φίλους και φίλες, πήγα μόνος, ποτέ δεν ήμουν μόνος. Έψαχνα το παλιό blog να δω τι γίνετε, έψαχνα αφίσες στη Σβώλου να μου τραβήξουν με το μαύρο τους το βλέμμα μου. Αν έψαχνα έβρισκα. Έτσι έψαξαν τον τρόπο τους κι επόμενοι με τις απαραίτητες περγαμηνές και τα μακριά χέρια (όχι λόγω ύψους) και βρήκαν ότι τα τριάντα τέσσερα χρόνια μπορούν ν' αντικατασταθούν από μερικά εκατομμύρια στο όνομα μιας "βιβλιοθήκης". Που βρίσκονταν αυτοί όλα αυτά τα έτη; Τι είδαν; Τους άστεγους και τους μετανάστες να αισθάνονται ένα με τους νέους και τος παρείσακτους; Μουσική; Χορό; Καμία μύτη ανοιχτή από τίποτα; Συλλογικότητα; Ένωση; Δημοκρατία; Εισπράξεις σε τενεκεδάκια γεμάτα κέρματα; Δεν πειράζει. Η αξιοποίηση προς όφελλος ερμηνεύεται διαφορετικά από τον καθένα. Σε αυτή την ιστορία ο ηλίθιος λέγεται -κανένας- κι ο ρομαντικός -καθένας-.

Δεν γκρεμίστηκε κανένας τοίχος ή φούρνος στις λεωφόρους του κόσμου μας, ότι ζήσαμε μας κάνανε αυτό που είμαστε. Δεν χρειάζεται μνημόσυνο και σίγουρα δεν υπάρχει ανάγκη μίσους ή απάντησης. Ότι πήραμε τότε πήραμε. Κερδίσαμε τις σκέψεις νωρίς το πρωί, τη λύτρωση μπροστά στα ηχεία που ματώνανε, το σούρσιμο των αδέσποτων ανάμεσα στα πόδια μας, εκατοντάδες τενεκεδάκια στον αέρα και στον πλαστικό κάδο δίπλα στην κεντρική κολώνα. Κερδίσαμε δεν χάσαμε. Αν δεν το καταλάβατε δεν κερδίσατε. Αν μνημονεύετε τα παλιά καλά παραμύθια τότε δεν ακούγατε το "Can't Cheat Karma". Αντίο δεν λέμε στα τούβλα, στα χρώματα, στα σκοτάδια... 

Ο πλάτανος στέκει ακόμα, οι ρίζες πιάνουν πάνω στ' άστρα.