Τίποτα ποιο κάτω…

- Καλημέρα, είπε ο πρώτος μηχανικός, το υποβρύχιο είναι έτοιμο να βυθιστεί, θα βάλουμε στα στεγανά τα πυρηνικά κι έτσι θα χάσουμε μερικές ώρες από τις ελάχιστες που μας έμειναν, αλλά δεν θα υπάρξει κίνδυνος για την ανθρωπότητά μας!

- Ποια ανθρωπότητά ΜΑΣ ρε! φώναξε ο καπετάνιος, εγώ και η ανθρωπότητά ΜΟΥ θέλουμε να ζήσουμε αυτές τις ελάχιστες ώρες παραπάνω!

Ελλάδα, καλοκαίρι 2008... έχω την εντύπωση ότι αυτός δεν είναι ο πάτος, και μην αρχίσετε πάλι με τα μισοάδεια και μισογεμάτα ποτήρια, συγκοινωνούντα δοχεία κτλ... Έτσι είναι γιατί έτσι τα βλέπω, σκοτεινά για εμάς εδώ. Μαυρίλα κι αραχνιά για τα παιδιά που έρχονται... Πόσο χαίρομαι για την ανικανότητα τεκνοποίησης που με διακρίνει. Ή λες να φταίει το άγχος και για αυτό! Κάθε φορά που μια αρρώστια μου χτυπά την πόρτα, η εκκλησία λέει ότι είναι του Θεού και η Ιατρική ότι αγχώνομαι πολύ. Πρέπει να προσεύχομαι και να ξεκουράζομαι. Να πηγαίνω στην εκκλησία και να κάνω συχνά προληπτικές εξετάσεις. Ποιος εγώ, που βλέπω βελόνα και λιποθυμάω και λεπτό δεν μπορώ να σταθώ όρθιος ανάμεσα από κεριά και ψάλτες.

Παραδίπλα οι αξιωματούχοι συνεχίζουν να γεμίζουν τις τσέπες τους. Μου θυμίζουν τα πρώτα χρόνια μου με υψηλές ταχύτητες στο διαδίκτυο, νυχθημερόν κατέβαζα λογής-λογής αρχεία, γέμιζα δίσκους, δισκάκια, φλασάκια, έστελνα μηνύματα, έγραφα σχόλια σε άλλων τις αναρτήσεις, έβαζα υπότιτλους, συμπίεζα και αποσυμπίεζα ποιο συχνά από ότι ανέπνεα. Που θα τα βάλουν όλα αυτά... Άτεκνοι Ιερείς να μαζεύουν περιουσίες για τα 'γεράματα', πολιτικά γεράκια να στρώνουν τα στρώματα για παιδιά κι εγγόνια, κι ας φτάνουν αυτά που 'κέρδισαν' να φάνε κι οι κότες των τρισέγγονών τους.

Κι εγώ είμαι εδώ να ψηφίζω τα ίδια χρώματα, αυτούς που επανιδρύονται μέσα από τα ίδια πολιτικά 'τζάκια'. Όσο κι αν νομίζω ότι βαρέθηκα, είμαι εδώ. Ποτέ δεν θα φύγω εκείνο το ταξίδι που διάβαζα... Που ονειρεύτηκα με τα μάτια μισάνοιχτα καπνίζοντας έξω στο μπαλκόνι για να μην βρωμίσω τις καινούργιες κουρτίνες της συμβίας μου. Να πάω που, αφού τα βλέπω στις οθόνες και στα ιλουστρασιόν χαρτιά τους. Δεν αισθάνομαι ασφαλέστερος μετά τη σύλληψη του Ράντοβαν Κάρατζιτς, δεν αισθάνομαι υγιέστερος μετά την κυκλοφορία τριών υβριδικών αμαξιών στην υπερ-μολυσμένη πρωτεύουσα, δεν μου φτάνει το καλοκαιρινό δώρο να καλύψω τα έξοδα των περασμένων ανοιξιάτικων διακοπών, δεν μου είμαι αρκετός... Κι εσείς δεν είστε... Κι ας ξοδεύετε αυτά που δεν έχετε! Αυτοί που σας έδωσαν όνειρα, λεφτά, αυτοκίνητο, φορητή ζωή, θα σας τα ζητήσουν με τον χειρότερο εισπρακτικό τρόπο πίσω.

Να είστε έτοιμοι!