Μία τραγελαφική ανάλυση δύο οικονομικών και εργασιακών συστημάτων, δώδεκα μήνες μετά (*) την ένταση και τις πολιτικές αντιμαχίες που προξένησε η αναφορά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι το Μεσογειακό Μοντέλο είναι το πλέον αναποτελεσματικό όλων.
Ως σκανδιναβικό μοντέλο ορίζεται η κλασική περίπτωση της ψηλής και ανοιχτόχρωμης καλλονής, με πλούσιο μπούστο, υπερυψωμένα οπίσθια και λίαν προσφάτως επιμελημένα πόδια, η οποία και μας επισκέπτεται κατόπιν προσευχών και λοιπών πνευματικών ικεσιών των αυτοχθόνων αρσενικών της χώρα μας για ανέμελες διακοπές. Σε αυτή την περίπτωση σύσσωμο το αρρενωπό εκλογικό σώμα συμπεριφέρεται ωσάν εργάτης των βελγικών ορυχείων κάρβουνου που δούλευε υπερωριακά για περισσότερες από δύο ημέρες και αντίκρισε το φως του ήλιου κατά τη διάρκεια ολικής έκλειψης. Εδώ νοείται η νεοκλασική καρτ-ποστάλ όπου ο τριχωτός κύριος με το κρεμασμένο κινητό στο στήθος, το πακέτο με τα τσιγάρα και τον ξεχειλισμένο βενζίνη zippo αναπτήρα του τοποθετημένα στο λάστιχο του εφαρμοστού εσωρούχου του και το πλαστικό μισοσπασμένο ποτήρι του φραπέ στο χέρι, να προσεγγίζει και να απειλεί την εδαφική ακεραιότητα της πολυκαιρισμένης πετσέτας της πιο πάνω ροδοψημένης δεσποινίδος. Ο ίδιος επιχειρεί τη γνωστή κατά μέτωπο επίθεση. Δηλαδή χειρίζεται την εν λόγω περίπτωση αραδιάζοντας επιχειρήματα που έχουν ως κύριο άξονα, το τζιπ του (αγορασμένο με δάνειο 120 δόσεων), την ελεύθερη συζυγική του σχέση (η νόμιμη συμβία του προσπαθεί να ταΐσει τα παιδιά τρεις ομπρέλες πιο πάνω), τις γνώσεις του πάνω στις νέες τάσεις και στάσεις στον έρωτα (χάρη στις μεσημεριανές ‘ενημερωτικές’ εκπομπές) και λοιπές εγκυκλοπαιδικές απόψεις.
Το αποτέλεσμα γνωστό, αυτούσια επιτυχημένα συστήματα που προέρχονται από το εξωτερικό είναι αδύνατο να εφαρμοστούν έστω και με την ελάχιστη επιτυχία στη χώρα μας. Έτσι τέτοιες προσπάθειες όπως το Αγγλοσαξονικό, Σκανδιναβικό και Ηπειρωτικής Ευρώπης οικονομικό μοντέλο είναι καταδικασμένα να αποτύχουν στην χώρα ταύτη. Κάτι σαν τον κύριο λίγο πιο πάνω που προσεγγίζει με τα δικά του μέτρα και σταθμά το αντίπαλο στρατόπεδο, έχοντας κατά νου την απόλυτη εντύπωση που μόνο ο ίδιος έχει για τον εαυτό του.
Ως κλασικότερο παράδειγμα του μεσογειακού μοντέλου παρατηρείται η καθιερωμένη στάση υπαλλήλου διορισμένου καμιά δεκαετία τώρα, που διαμαρτύρεται για το ύψος του μισθού του και γνωρίζει όλους τους ανάλογους υψηλότερους μισθούς στις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης.
Αυτός ο υπαλληλάκος τηρεί ευλαβικά το ελληνικό δημοσιοϋπαλληλικό ωράριο δήθεν-εργασίας. Προσέρχεται τέσσερις φορές την εβδομάδα στη δουλειά του διαφορετική ώρα ανάλογα με την ώρα λήξης της χθεσινοβραδινής τηλεοπτικής σειράς και για να μην διεισδύσει η καθημερινή ρουτίνα στη ζωή του. Το πρώτο σαρανταπεντάλεπτο είναι αφιερωμένο στην μυσταγωγική διαδικασία παραγωγής του ημερήσιου φραπέ, καθώς και του αναγκαίου πρωινού τοστ ή τυρόπιτας από το κυλικείο της υπηρεσίας. Μέχρι η ώρα να πάει δέκα και να αρχίσει να ‘δέχεται’ μερικούς από τους πελάτες που θα τους κάνει την τιμή να τους ‘εξυπηρετήσει’, θα κάνει μία βόλτα (κοινωνική διαδικασία σύσφιξης συναδελφικών σχέσεων ονομάζεται σύμφωνα με τις νεότερες human resource έρευνες) από τα υπόλοιπα γειτονικά τμήματα. Με την έναρξη προσέλευσης των ‘πελατών’ που μέχρι τότε στοιβάζονταν σε σκάλες, τουαλέτες και φυσικά όχι σε κατάλληλα αεριζόμενες αίθουσες αναμονών, θα αρχίσει να φωνάζει ότι όλοι είναι αγροίκοι και ότι δεν τους αξίζει τίποτα καλύτερο και ότι όταν αυτός είχε πάει στη Γερμανία εκεί οι πολίτες ξέρανε να συμπεριφέρονται και οι δημόσιοι υπάλληλοι αμείβονταν με τα υπέρ-διπλάσια χρήματα και ότι αυτός πρέπει να δουλέψει μέχρι και τα σαράντα πέντε του για να κατοχυρώσει μία σύνταξη κ.ο.κ.
Η μέρα θα κυλήσει με τη γνωστή εξυπηρέτηση των ιθαγενών της χώρας πρότυπο του μεσογειακού μοντέλου για περίπου μία ώρα και δεκαπέντε λεπτά. Τότε ο υπάλληλος πρέπει να διακόψει για τις καθημερινές του υπεραστικές κλήσεις καθώς η επικοινωνία με τους συγγενείς είναι αυτό που δένει την οικογένεια και τον αντίστοιχο θεσμό στην κοινωνία μας. Θα ακολουθήσει το κλασικό και θεσμοθετημένο διάλειμμα των 12.30 για μία βόλτα και τα ψώνια της ημέρας. Κουρασμένος από τις προηγούμενες τρεις ώρες ‘εργασίας’ ο υπάλληλος κατά τη μία θα πάρει την καθημερινή ‘έκτακτη’ απόφασή του να αποχωρήσει λόγω ανειλημμένων υποθέσεών του. Φυσικά οι υπόλοιποι συνάδελφοί του θα τακτοποιήσουν καταλλήλως το κενό του υψώνοντας τη χειρόγραφη επιγραφή ‘Ελάτε Αύριο’ ή και ποτέ!
Αυτή η ημερήσια κίνηση ενός μόνιμα μισθοδοτούμενου από το δημόσιο ‘εργαζομένου’ παρατηρείται στις περισσότερες από τις υπηρεσίες με τις οποίες συναλλάσσεται το ελληνικό έθνος. Είναι άνθρωποι σαν κι εσάς που διορίστηκαν με διάφορους ‘αδιάβλητους’ τρόπους (ξέρετε εσείς), ψηφίζουν τους εκάστοτε πολιτικούς άρχοντες, κάνουν δεύτερες δουλειές αφού η πρώτη τους δεν μπορεί καν να χαρακτηριστεί έτσι, είναι υπεύθυνοι για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών σας, για την ασφάλεια σας, για την υγεία σας, για εσάς τους ίδιους…
Διαβιώνεις σε μία χώρα όπου κανείς δεν μπορεί να σε ενημερώσει για τα δικαιώματά σου, αλλά όλοι αυτοί στους οποίους απευθύνεσαι γνωρίζουν καλά τα δικά τους. Συγχαρητήρια για τις επιλογές σου, για τη ψήφο σου, για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών σου, για τον τρόπο που οδηγείς, για τον τρόπο που σκέφτεσαι. Ποτέ μη διανοηθείς ότι όλα αυτά δεν σου αξίζουν. Αυτό το απίθανο μεσογειακό μοντέλο λειτουργίας ενός κράτους προνομιούχων και των υπολοίπων έχει εφαρμογή εξαιτίας σου και εξαιτίας μου. Να το χαιρόμαστε και να το ψηφίζουμε!
(*) Το κείμενο είναι γραμμένο στα τέλη του 2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου