Ξάπλωσε. Έχεις πενήντα λεπτά. Έχεις μια ζωή. Δεν φτάνει ο χρόνος. Υπάρχουν τόσα κι εσύ χάνεσαι. Κι εκείνο, κι αυτό, και τ' άλλο, το δήθεν, το ψαγμένο, το δεινοσαυράκι, το τυχαίο, το γνωστό... σταμάτα! Εδώ μέσα έχει ότι χρειάζεσαι. Κι είναι σαράντα πέντε τα άτιμα! Έχει δείγματα από βροχή και τζαζ, από ορχήστρες του δρόμου, και μπαλαλάικες ηλεκτροακουστικές, από φόρμουλες αγνώριστες και ρυθμούς αλλόκοτους, είναι όλο ένα συνονθύλευμα αναμνήσεων που δεν ανακαλείς την κατασκευή τους κι ούτε χρειάζεσαι ψυχανάλυση για να απολαύσεις. Από πότε πρέπει να δίνεις εξηγήσεις για το τι ταΐζεις τα αυτιά σου σε αυτή τη μαύρη ζωή; (Για τους αχόρταγους που θέλουν να ζήσουν στο μαύρο κι ακόμα παραπέρα, υπάρχει και μια ζωντανά καταγεγραμμένη αυτό-ποίηση από τον Οκτώβρη του ίδιου έτους με μόνο έντεκα αποσπάσματα ηχητικών ονειρώξεων, καλά είναι κι έτσι).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου